Pomiędzy prezbiterium kaplicy Cudownego Obrazu a prezbiterium kościoła, nieco wysunięty na wschód, znajduje się wzniesiony w l. 1649-1651 barokowy budynek, w przyziemiu którego mieści się zakrystia, a na piętrze skarbiec. Wnętrze skarbca jest sklepione kolebkowo z lunetami. W ścianie wschodniej (po prawej) w głębokich wnękach mieszczą się 2 prostokątne okna zamknięte odcinkowo. Wejście dla zwiedzających znajduje się na piętrze od południa. Prowadzący do niego przedsionek ze schodami powstał na pocz. XX w. po modernizacji Stefana Szyllera. Aby doń trafić, należy wejść na wały od południa, skręcić w lewo i pójść prosto, mijając po lewej Kaplicę Pamięci Narodu. Wraz ze wzniesieniem budynku, w którym mieści się skarbiec, w 1651 r. wykonano oryginalne umeblowanie. Rozebrano je ok. 1920 r. Wówczas według projektu architekta Adolfa Szyszko-Bohusza częstochowska Parowa Fabryka Wyrobów Stolarskich Władysława Grotta wykonała ciągłą neobarokową zabudowę, złożoną z komód, gablot przyściennych i 4 ukośnie wysuniętych witryn, zwieńczonych wydatnym gzymsem, na którym ustawiono rzeźby. Ściany powyżej, wyklejone tkaninami, zdobią olejne portrety magnatów.