Pierwszy ewangelicki kościół w Szczawienku (Nieder Salzbrunn) wybudowano z inicjatywy Konrada Ernsta Maximiliana von Hochberga w lecie 1742 roku w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła katolickiego, należącego do 1654 r. do ewangelików. Budynek miał konstrukcję szachulcową z glinianymi ścianami. Ze względu na zły stan tego obiektu po 10 latach rozebrano go i wybudowano na jego miejscu nowy, murowany, mieszczący 1600 osób zbór. Kamień węgielny położono 4 sierpnia 1752 r., a kościół poświęcono w pierwszą niedzielę adwentową 1753 r. W latach 1816-1817 dobudowano wieżę. W 1892 r. kościół otrzymał nowe wymalowanie wnętrza ze złotymi ozdobieniami, a nieco później założono instalację ogrzewczą i elektryczną. Początkowo parafia obejmowała swym zasięgiem Szczawienko, Lubiechów, Szczawno Zdrój, obecne Podzamcze, Piaskową Górę, Konradów i Opokę. Początkowo gościła w niej większość ewangelików ze Strugi, a do 1909 r., gdy wybudowano tam ewangelicką kaplicę, także z Poniatowa. Do parafii należała też zakupiona od księcia pszczyńskiego, a wybudowana w 1887 r. kaplica ewangelicka w Szczawnie Zdroju, w której odbywały się msze dla kuracjuszy wyznania ewangelickiego i dla mieszkańców Szczawna. Początkowo parafia miała jednego pastora, pod koniec XiX wieku dwóch, a w 1912 roku zatrudniono trzeciego pastora. Pierwszymi pastorami byli w kolejności: Kramer, Thiem sen., Thiem jun., Melz, Boos, Swoboda, Gembus, Reyländer i Jackel. Stanowisko drugiego pastora zajmowali: Gembus, Rollfinke, Teller i Fitzner, a trzeciego: Göbel i Scharf. Ostatni pastor, Jackel, został wysiedlony we wrześniu 1946 r. do Niemiec. Po jego wyjeździe zaopiekowali się parafią pastor z Dziećmorowic Böer (do września 1947 r.) i pani wikary Grätz z Wałbrzycha do 1948 r. Na początku lat 50-tych parafia zmalała tak, że na msze, czytane przez lektora Püschla przychodziło około 30 - 50 osób. W tym czasie parokrotnie włamano się do kościoła, ukradziono dywan sprzed ołtarza, wielokrotnie wybijano szyby. Tutaj kończy się skrócona historia kościoła autorstwa Tellera opublikowana w "Waldenburger Heimatbote" w maju 1954 r. Ostatnia msza w języku niemieckim odbyła się w 1960 r. Potem kościół popadł w ruinę. Kościół próbowano wysadzić metodami górniczymi na początku lat 70., a ostatecznie wyburzono go 12 maja 1972 r. Dziś pozostała plebania oraz XIX wieczna szkoła ewangelicką (obydwa stoją puste, w częściowej ruinie). Przez dawny cmentarz ewangelicki przeprowadzono na początku lat 80. aleję Charlesa de Gaulle'a - część zachodniej obowdnicy Wałbrzycha, część terenu po cmentarzu zajęły domki jednorodzinne (ul. Klonowa). (ragnar, uzup. moose).