Wzgórza Szeskie, Szeski Garb (842.85) (niem.: Seesker Höhen) – mezoregion fizycznogeograficzny w północno-wschodniej Polsce, północno-wschodnia część Pojezierza Mazurskiego, najmniejsza i najwyżej wzniesiona. Powierzchnia 401 km2, rozciąga się w układzie południkowym na przestrzeni ok. 30 km, między Oleckiem a Gołdapią.
Wzgórza Szeskie, stanowiące ciąg moren czołowych, odznaczają się wyraźnym garbem w krajobrazie. W północnej ich części wysokości względne przekraczają 100 m. Najwyższym wzniesieniem jest Góra Szeska (309 m n.p.m.) – trzecie pod względem wysokości wzgórze polskich pojezierzy (po Wieżycy i Dylewskiej Górze). Na północ od niej ciągnie się pas wzgórz, których kulminację stanowią: Góra Rudzka (284 m n.p.m.), Góra Tatarska (308 m n.p.m.), Piękna Góra (Góra Gołdapska) (272 m n.p.m.).
Wzgórza Szeskie, stanowiące ciąg moren czołowych, odznaczają się wyraźnym garbem w krajobrazie. W północnej ich części wysokości względne przekraczają 100 m. Najwyższym wzniesieniem jest Góra Szeska (309 m n.p.m.) – trzecie pod względem wysokości wzgórze polskich pojezierzy (po Wieżycy i Dylewskiej Górze). Na północ od niej ciągnie się pas wzgórz, których kulminację stanowią: Góra Rudzka (284 m n.p.m.), Góra Tatarska (308 m n.p.m.), Piękna Góra (Góra Gołdapska) (272 m n.p.m.).
