Nowy pałac w Krasnem został zbudowany w latach 1860-1862 w stylu nawiązującym do nieregularnej willi włoskiej, popularnym w architekturze w 2. połowie XIX w. wg projektu Zygmunta Rospendowskiego. Był budynkiem murowanym, otynkowanym i podpiwniczonym. Wybudowano go na planie wydłużonego prostokąta, z nieznacznie wystającymi ryzalitami bocznymi i środkowymi. W szczycie pałacu, nad głównym wejściem w ryzalicie środkowym, znajdował się kartusz herbowy Ślepowron wraz z dewizą rodową Krasińskich – Amor Patriae Nostra Lex. Natomiast elewacje pierwszych pięter ryzalitów bocznych
i środkowy elewacji ogrodowej i frontowej otrzymały, umieszczone w niszach, następujące popiersia: Stefana Czarnieckiego, Stanisława Koniecpolskiego, Pawła Sapiehy, Jana Zamoyskiego oraz Stanisława Żółkiewskiego.
Wnętrze pałacu zostało rozplanowane bardzo funkcjonalnie. Pomieszczenia reprezentacyjne zlokalizowano na parterze części centralnej (sień, jadalnia, salon, pokój bawialny). W skrzydle prawym znajdowały się pomieszczenia związane z administracją majątku (kancelaria, kasa oraz pokój rządcy). Pokoje mieszkalne umieszczono w lewym skrzydle i prawym ryzalicie od strony elewacji ogrodowej. Pałac został rozebrany na początku II wojny światowej, po przejęciu majątku Krasne przez gauleitera i nadprezydenta Prus Wschodnich – Ericha Kocha. Na miejscu dawnego pałacu Ludwika Krasińskiego stanęła w 1940 roku willa z betonowymi schronami, którą Niemcy wysadzili w powietrze 17 stycznia 1945 roku, kiedy to wycofywali się z ziemi ciechanowskiej. Dziś w parku pozostały tylko gruzy. Podczas wojny pałac stracił także bibliotekę pałacową oraz oryginalne wyposażenie.
Za