Pierwszy dwukondygnacyjny gmach poczty wzniesiono w tym miejscu w roku 1798. W latach 1872-1881 zbudowano następny – neorenesansowy z kopułą wg projektu Heinricha Kocha. Mieścił on w sobie m.in. stację dyliżansów. W 1936 przebudowano wnętrza według projektu Adama Ballenstedta, rozdzielając, w nowoczesny jak na tamte czasy sposób, działy: pocztowy i telekomunikacyjny. Prace kontynuowano w czasie II wojny światowej, nadając obiektowi obecny wygląd. Monumentalna fasada z kolumnami doryckimi w wielkim porządku jest charakterystyczna dla architektury nazistowskiej. 9 września 1945 otwarto tu zbudowaną od podstaw międzymiastową centralę telefoniczną i telegraficzną (była ona wówczas głównym węzłem łączności dla Polski zachodniej). Miała 22 łącznice międzymiastowe o pojemności dwustu obwodów, trzy łącznice badaniowe, siedem stolików do przyjmowania rozmów oraz udzielania informacji i dziesięć połączeń dalekopisowych z głównymi miastami kraju. W 1995 salę operacyjną przebudowano, rezygnując ze stylistyki nazistowskiej na rzecz postmodernizmu (Toya-Design). Opis: Wikipedia.
/Petroniusz/