Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa wzniesiono w latach 1779-1780 staraniem ówczesnego właściciela tych ziem Feliksa Szołdrskiego. W roku 1788 do bryły kościoła dobudowano wieżę, która rok później spaliła się. Druga wieża postawiona po roku 1806 przetrwała do 1916 kiedy, podobnie jak poprzednia, uległa zniszczeniu w czasie pożaru. Trzecią wieżę kościelną wybudowano w roku 1923 ale już w 1941 ją rozebrano, ponieważ groziła zawaleniem. Do roku 1945 była to świątynia ewangelicka. Od roku 1946 był to kościół pomocniczy dla parafii pw. NMP Nieustającej Pomocy w Nowym Tomyślu. Kościół zbudowany jest z cegły i kamienia polnego na rzucie krzyża greckiego. Wewnątrz zwracają uwagę typowe dla kościołów protestanckich balkony ozdobione motywami rokokowymi oraz ambona z około 1780 roku z ornamentem rokokowym, rzeźbą Mojżesza na baldachimie i herbem Łodzia należącym do rodziny Szołdrskich.
/Petroniusz, tablica informacyjna przy kościele/