O występowaniu wapieni w okolicach Mokrzeszowa wspominał już Israel Volkmann w swoim dziele "Silesia Subterranea" z 1720 r. Opisanie dewońskich wapieni w okolicach Świebodzic i Mokrzeszowa przeprowadził Carl v. Raumer w swoim dziele "Ueber das Gebirge Schlesiens und der angrenzender Laendern" z 1819 r. Pierwsza wzmianka o kamieniołomie pochodzi z 1831 roku. Eksploatowano tutaj dewońskie wapienie rafowe. Skały te stanowią obiekt zainteresowania gelogów oraz mineralogów badających znajdowane tam skamieniałości korali i liliowców. Musiały one powstać w płytkim morzu o temperaturze przynajmniej 20°C. Po raz pierwszy zbadał je i opisał w 1873 roku polski przyrodnik i podróżnik Władysław Dybowski. Budowle nad jeziorkiem obsługiwały kamieniołom i wapiennik, będący w majątku Hochbergów do ok. 1870r. Po zalaniu już wyeksploatowanego wyrobiska wapienia, powstało jeziorko któremu później, po 1892 roku nadano imię księżnej Daisy Hochberg von Pless. Dawne budynki towarzyszące wapiennikom przekształcono w domek myśliwski o formie malowniczej baszty nad urwiskiem. Od zachodniej strony miał także znajdować się staw rybny, którego wody miały zasilać wodospad spadający do Jeziorka. Obecnie wszystkie budynki są w mniejszym lub większym stopniu zrujnowane, a zbiornik powoli zapełnia się osuwiskami. Obszar lasów skał i wód o powierzchni 7,11 ha obejmujący także dawny kamieniołom został objęty ścisłą ochroną rezerwatową w ramach Książańskiego Parku Krajobrazowego (1998 r.). Samo jeziorko zajmuje obszar 0,66 ha, osiągając miejscami głębokość do 20 metrów. W bezpośrednim otoczeniu Jeziorka Daisy stwierdzono w trakcie badań w latach 1999/2000 aż 231 gatunków roślin naczyniowych, co świadczy o bogactwie tut. flory. (uzup. moose na podst. >Rośliny naczyniowe Rezerwatu Przyrody -Jeziorko Daisy<)