Historia kościoła w Drzewcach nie jest jasna. Pierwsze wzmianki o istniejącej tutaj parafii pojawiają się w 1376 r. Kościół wybudowano w XIV lub XV w. W 1596 r. został przejęty przez protestantów. W roku 1599 wzniesiono nową budowlę, która stała się wkrótce tzw. „kościołem ucieczkowym” dla przybywających tu protestantów z rekatolicyzowanych kościołów Śląska. Inne pobliskie „kościoły ucieczkowe” znajdowały się w Trzęsowie, Gawronikach, Orsku, Kębłowie, Wąsoszy, Szlichtingowej i Wygnańczycach. Rozwój nowego wyznania był możliwy dzięki przychylności szlachty. Spowodowało to znaczący napływ ludności. Dlatego też zdecydowano się na rozbudowę kościoła. Prace zakończono w 1738 r., wprowadzając ścianę południową o konstrukcji szkieletowej oraz drugie piętro empor – na jednym z słupów empory zachowała się data wyryta w drewnie oraz inicjały, prawdopodobnie budowniczych – „GK”, „WF”. W 1812 r. Stare Drzewce włączono do parafii w Konradowie. Z 1930 r. pochodzi adnotacja o odnowieniu konstrukcji drewnianej.

Kościół w Starych Drzewcach założony jest na nieregularnym rzucie złożonym z prostokątów nawy, kruchty, wieży, przedsionka oraz trapezu zakrystii. Czytelne jest rozwarstwienie budynku – pierwotnie był to obiekt założony na rzucie prostokąta, salowy, z zakrystią od północy i kwadratową wieżą od zachodu przesuniętą względem osi kościoła. W XVIII w. rozbudowano go w kierunku południowym. Bryłę rozczłonkowano. Korpus nawowy nakryto dachem mansardowym przekrytym blachą. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z latarnią i chorągiewką z datą 1781. Dachy przybudówek zróżnicowano – zastosowano dachy trójspadowe, dwuspadowe, pulpitowe. Elewacje ukształtowano różnorodnie. Elewacja wieżowa, w której zachowano gotyckie uskokowe szkarpy, pozwala na określenie pierwotnej szerokości nawy. Pozostałe elewacje murowane pochodzące z XVI w., posiadają wtórny układ otworów okiennych odpowiadający nowej dyspozycji wnętrza i poziomom okien elewacji osiemnastowiecznych – szkieletowych. Okna w części murowanej umieszczono w pojedynczych głębokich sklepionych wnękach. W części o konstrukcji szkieletowej wprowadzono okna prostokątne.

Salową nawę kościoła przekryto pozornym sklepieniem zwierciadlanym przechodzącym odcinkowo w strop płaski nad emporami. Pierwotnie dwa poziomy empor obiegały całość kościoła. Obecnie zachowany jest jedynie niższy poziom, który został zredukowany do ściany zachodniej i połowy ścian południowej i północnej. We wnętrzu czytelna jest rozbudowa obiektu – wschodnia ściana konstrukcji szkieletowej jest nieco cofnięta w stosunku do ściany starszej. Wyposażenie kościoła pochodzi głównie z epoki baroku. Składa się na nie: pochodzące z XVIII w. ołtarz, chrzcielnica, konfesjonał, ambona datowana na rok 1732 oraz a także szereg epitafiów.

Po wojnie kościół poświęcono 1 września 1946 r. W latach 1950-1970, w ramach działań mających zapobiec przejęciu przez władze państwowe domu parafialnego, Ordynat Gorzowski dążył do utworzenia w miejscowości samodzielnego wikariatu przeznaczonego na dom księży emerytów. Wówczas też mianowano w Starych Drzewcach wikariusza substytuta z uprawnieniami proboszcza. W latach 1955-1956 prowadzono prace we wnętrzu kościoła – zlikwidowano wyższy poziom empor i skrócono ich zasięg. W latach 1986- 1989 pomalowano wnętrza, odnowiono ołtarz i naprawiono tynki zewnętrzne. Wymieniono także dotychczasowe pokrycie dachu z łupka na blachę. Obecnie kościół jest filią parafii w Konradowie.

Za