Kamień węgielny pod budowę kaplicy w ówczesnej Wielkiej Wsi został położony w 1930 roku. Następnie, dzięki staraniom Towarzystwa Przyjaciół Hallerowa i księdza Kazimierza Marklejna w ciągu 3 lat został wzniesiony z czerwonej cegły neogotycki kościół o jednej nawie po wezwaniem św. Wojciecha. Po zakończeniu II wojny światowej opiekę nad świątynią przejęli kapłani z Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej, natomiast w 1957 roku, w czasie urzędowania proboszcza księdza Alojzego Piłata TChr, została podjęta decyzja o rozbudowie starej świątyni i został położony kamień węgielny pod nowy kościół, którego projekt oparty był na przeznaczeniu starej budowli jako prezbiterium. Nowa świątynia nosząca wezwanie Wniebowzięcia Matki Boskiej Królowej Wychodźstwa Polskiego jest korpusem nawowym kościoła. W 1987 roku, kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa gdańskiego, decyzja ta została uzasadniona zastosowaniem nietypowych rozwiązań konstrukcyjnych oraz wzorcowym zharmonizowaniem neogotyckiej kaplicy z modernistycznym korpusem nawowym. W latach 1996-1997 została wybudowana wieża – dzwonnica, według projektu Szczepana Bauma i konstruktora Antoniego Gronka, która nawiązuje formą i materiałem do stylu świątyni.