MENU
Dwie pierwsze stacje Małej Ścieżki św. Jadwigi. Na drugim planie ołtarz polowy.

Dodał: Sylwek° - Data: 2010-10-15 22:52:38 - Odsłon: 846
12 października 2010


Mała Ścieżka Świętej Jadwigi Śląskiej

Mała Ścieżka Świętej Jadwigi Śląskiej ma powstać na powstać na placu pielgrzymkowym, koło bazyliki św. Jadwigi.
Ponieważ realizacja Ścieżki to inwestycja pracochłonna i długofalowa, inicjatorzy chcą zainteresować tym planem Urząd Miejski, Starostwo Powiatowe, stowarzyszenia społeczne, poszczególne grupy zawodowe i firmy prywatne w Trzebnicy i powiecie. Powołany zostanie Komitet Budowy Małej Ścieżki Świętej Jadwigi.

CEL INICJATYWY

Mała Ścieżki Świętej Jadwigi ma za zadanie pokazać poszczególne etapy życia księżnej Jadwigi w drodze do świętości, oznaczone 15 stacjami. Dlaczego 15 stacji? Nawiązujemy tu do Stacji Drogi Krzyżowej, w której ostatnio dodaje się XV stację – Zmartwychwstanie, która nadaje sens całej ofierze Chrystusa. W swoim życiu Jadwiga dość mocno doświadczyła tajemnicy Krzyża. Przeżyła śmierć męża i prawie wszystkich dzieci. Jej ukochany syn, Henryk Pobożny, zginął jako wódz wojska chrześcijańskiego w walce z Mongołami pod Legnicą w 1241 r.

Mała Ścieżka Świętej Jadwigi Śląskiej przeznaczona jest dla tych, którzy poszukują chwili skupienia, by w samotności i ciszy móc się modlić, przemyśleć swoje życie, odetchnąć od codziennej krzątaniny i zgiełku. Na piętnastu kamieniach – „księgach” umieszczone będą, poza kolejnym numerem i logo Małej Ścieżki rysunki przedstawiające ważne obiekty, które wyznaczają szlak miast, przez które biegła droga życia św. Jadwigi. Na kamieniach znajdą się też krótkie przesłania do pielgrzymów, którzy będą szli tą ścieżką medytacji i modlitwy. Jest to jakby dalszy etap wędrówki szlakiem św. Jadwigi – po zapoznaniu się na trasie Dużej Ścieżki z cnotami, które praktykowała: nadzieją, miłosierdziem, miłością, sprawiedliwością, skromnością, prostotą, męstwem i roztropnością – teraz św. Jadwiga staje przy nas i przy każdym kamieniu przekazuje nam słowa, które pomogą nam zrealizować te cnoty, wprowadzić je w życie.

Zgodnie z chronologicznym przebiegiem Jej cierniowej drogi, przechodzimy wraz z Nią przez najważniejsze etapy jej życia, korzystając z drogowskazów, jakie nam zostawia, wsłuchujemy się dzisiaj w jej przesłanie i nauki. Są to bardzo krótkie zdania, które są esencją jej posłannictwa i streszczają regułę cystersów[1], wzorowaną na regule św. Benedykta, patrona Europy. Co do nas mówi św. Jadwiga – Patronka pojednania i współpracy między narodami, na progu XXI wieku? Słowa te są dla nas wskazówką, jak dzisiaj powinniśmy odczytywać Jej przesłanie, i co robić by korzenie Europy mogły czerpać siłę i ożywcze soki, ze swojego źródła.

W Regule, która budowała formację duchowa cystersów św. Benedykt uczy miłowania Boga nade wszystko, czego wyrazem jest wspólne życie pod wodzą opata. Mnisi poświęcali dużo czasu wspólnej modlitwie. Reguła omawia poszczególne nabożeństwa tworzące Liturgię Godzin, złożone z hymnów, psalmów i czytań z Pisma Świętego. W regule bardzo ważnym elementem życia była praca – najpierw ręczna, fizyczna, a potem też wszelkiego rodzaju prace umysłowe. „Ora et labora” – „Módl się i pracuj!” – to dewiza św. Benedykta, w której rozwiązuje on dylemat Marii i Marty z ewangelii – kładzie tu nacisk na konieczność równowagi między życiem kontemplacyjnym i życiem czynnym, w tym konkretną pracą fizyczną na rzecz wspólnoty. Porządek dnia przewidywał również kilka godzin na osobiste czytanie Pisma Świętego oraz innych książek religijnych, co zmuszało do stałej troski, by w klasztorze była odpowiednia biblioteka. Dlatego mnisi przepisywali księgi, nie tylko religijne, przyczyniając się do uratowania od zagłady wielu dzieł kultury starożytnej.

Cystersi powracali do ewangelicznej prostoty i praktyki ubóstwa, wszystko to miało prowadzić do naśladowania Chrystusa. Mnisi musieli wyrzec się wszelkiego bogactwa, duży nacisk był położony na surowość obyczajów. Cysters miał być pokutnikiem, który odsuwa się od świata doczesnego, żyje w samotności i ciszy. Mnisi osiedlali się przeważnie na pustkowiach, w lasach lub w bagnistych dolinach, w miejscach bardzo oddalonych od osad, dlatego też musieli być samowystarczalni. Prowadzili własne gospodarstwa, uprawiali ziemię.

[1] Historia zakonu cystersów zaczyna się w wieku XI, czasów, w których w Europie rozwijało się rozluźnienie życia duchownych. Niezadowolona z ówczesnych reform grupa mnichów z zakonu benedyktynów z francuskiego opactwa Molesmes chcąc powrócić do pierwotnej reguły św. Benedykta, postanowiła utworzyć nowy klasztor. 21 zakonników pod przewodnictwem opata Roberta z Molesmes osiadła koło Dijon, tworząc tzw. „nowy klasztor”, nazwany później Citeaux (od łac. Cistercium – stąd wzięła się nazwa zakonu). Zdarzenie to przypadło na dzień 21 marca 1098 roku i tą właśnie datę uważa się za początek zakonu cystersów.

Znając sposób życia pobożnej Księżnej, jej wstawiennictwu i bezpośredniemu zaangażowaniu należy przypisać powstanie wielu kaplic grodowych. Natomiast w takich grodach, jak Niemcza, Wleń, Rokitnica, Legnica i Krosno, gdzie jak notują źródła, Księżna nieraz przebywała, troszczyła się również o odrestaurowanie istniejących tam kościołów lub wybudowanie ich, jeżeli dotąd tam ich nie było.

Napisy dotyczące kolejnych stacji po polsku, niemiecku i angielsku i mapka Małej Ścieżki będzie wydrukowana na ulotce laminowanej 6x9 cm (wielkość kalendarzyka) by móc stale mieć przy sobie przesłanie św. Jadwigi.

KOLEJNE STACJE:

I. DIESSEN
PILNUJ DRÓG PANA NIE GRZESZ JĘZYKIEM
II. ANDECHS
NIE IDŹ ZA TWYMI NAMIĘTNOŚCIAMI
III. KITZINGEN
SŁUŻ BEZ SZEMRANIA SŁABSZYM W DUCHU MIŁOŚCI I POKORY
IV. BAMBERG
PEŁNIJ WOLĘ TEGO KTÓRY CIĘ POSŁAŁ
V. WROCŁAW
POWIERZ PANU DROGĘ SWOJĄ I ZAUFAJ MU
VI. LEGNICA
NIECH TWOJE SERCE NIE PYSZNI SIĘ I OCZY NIE PATRZĄ WYNIOŚLE
VII. TRZEBNICA
O CHORYCH TROSZCZ SIĘ I SŁUŻ IM TAK JAK CHRYSTUSOWI
VIII. LEGNICKIE POLE
SIEDMIOKROĆ NA DZIEŃ GŁOŚ CHWAŁĘ PANA
IX. BRZEG
NIE POSIADAJ ŻADNEJ RZECZY NA WŁASNOŚĆ I NIE NAZYWAJ NICZEGO SWOIM
X. KROSNO ODRZAŃSKIE
PO KŁÓTNI POJEDNAJ SIĘ PRZED ZACHODEM SŁOŃCA
XI. WLEŃ
PRACUJ I MÓDL SIĘ - BEZCZYNNOŚĆ JEST WROGIEM DUSZY
XII. ŚRODA ŚLĄSKA
OFIARUJ PANU WYRZECZENIA W DUCHU RADOŚCI I POKORY
XIII. ZŁOTORYJA
W OKAZYWANIU CZCI JEDNI DRUGICH WYPRZEDZAJCIE
XIV. NIEMCZA
KAŻDY CZAS JEST ODPOWIEDNI BY SZUKAĆ BOGA
XV. ROKITNICA
W BŁOGOSŁAWIENIU PANA NALEŻY WYPRZEDZAĆ SŁOŃCE

Obok stacji będą stały drzewa:

1. Drzewo św. Bartłomieja Ap.
2. Drzewo Gertrudy
3. Drzewo św. Jadwigi Śląskiej
4. Drzewo Henryka Pobożnego
5. Drzewo św. Franciszka
6. Drzewo ksieni Krystyny Pawłowskiej
7. Drzewo Michała L. Willmanna
8. Drzewo ks. dz. Wawrzyńca Bochenka
9. Drzewo Matki Teresy
10. Drzewo ks. dz. Jana Dragosza
11. Drzewo ks. Jerzego Popiełuszki
12. Drzewo papieża Benedykta XVI
13. Drzewo Ojca św. Jana Pawła II
14. Drzewo ks. prof. Antoniego Kiełbasy
15. Drzewo ks. kard. Joachima Meisnera

MAŁA ŚCIEŻKA ŚW. JADWIGI NA PLACU PIELGRZYMKOWYM
obrazuje życie świętej - poszczególne etapy w drodze do świętości:

DIESSEN - Młodość - surowa dyscyplina
ANDECHS - Formacja duchowa w szkole sióstr Benedyktynek - Cierpliwość
KITZINGEN Życie religijne księżnej Jadwigi - Pobożność
BAMBERG - Posłuszeństwo wobec rodziców
WROCŁAW - Śląsk nową ojczyzną Jadwigi - Umartwienie
LEGNICA - Księżna Śląska i Polski - Ubóstwo
TRZEBNICA - Małżeństwo Jadwigi i Henryka - Miłość
LEGNICKIE POLE - Najazd Tatarów, śmierć Henryka Pobożnego - Pokora
BRZEG - Matka siedmiorga dzieci
KROSNO ODRZAŃSKIE - Fundatorka - Hojność.
WLEŃ - Macierzyństwo Śmierć dzieci - tajemnica Krzyża - Cierpienie
ŚRODA ŚLĄSKA - Opiekunka biednych i chorych - Miłosierdzie
ZŁOTORYJA - Ślub czystości - Wstrzemięźliwość
NIEMCZA - Wdowa - Świętość
ROKITNICA – Oddanie się całkowite Bogu i współdziałanie z Jego łaską

Za przykładem wielu świętych Jadwiga prowadziła bardzo surowe, pokutnicze życie. W zachowywaniu postów była dla siebie tak wymagająca, że jej współcześni dziwili się, że nie umarła z głodu. „Chociaż znam życie wielu świętych, zeznaje jej synowa, księżna Anna, nie znam takiej surowości, która byłaby większa lub podobna”. Podejmowała dobrowolne umartwienia i wyrzeczenia w duchu pokuty za innych - z miłości do ludzi, a zwłaszcza do swoich najbliższych. Mimo pokutniczego stylu życia była zawsze pogodna i gotowa do ofiary. Przy tym potrafiła posłużyć się bardzo różnymi sposobami, aby mieć okazję do umartwienia lub upokorzenia. Ze zwyczajów, mniej zrozumiałych dla dzisiejszego człowieka, najczęściej wymienia się chodzenie boso, biczowanie i noszenie włosienicy.

Księżnej Jadwidze nie wystarczało, że dawała jałmużny, urządzała kuchnie polowe dla biednych, odwiedzała chorych, ale stale utrzymywała na swoim dworze grupę trzynastu chorych i kalek, zebranych podczas objazdu kraju. Była to liczba symboliczna, która miała jej przypominać Jezusa Chrystusa wśród Apostołów. Ten dworski szpitalik, jedyną w swoim rodzaju instytucję, kazała Jadwiga wozić wraz z dworem. Podczas postojów osobiście zajmowała się chorymi ku niezadowoleniu swojej służby. Mimo tej krytyki kontynuowała tę pracę, aby uwrażliwić otoczenie na potrzeby ludzi chorych i biednych. Kiedy około 1230 r. Jadwiga zamieszkała na stałe w klasztorze trzebnickim, wędrowny szpitalik dworski został połączony z wcześniej założonym z inicjatywy księżnej szpitalem przy opactwie w Trzebnicy. Szczególne zrozumienie i miłość okazywała trędowatym, którymi zajmowała się osobiście, nie brzydząc się nimi i nie bojąc się zarażenia. Otoczyła ich troską „dla miłości Tego, który dla nas chciał za trędowatego uchodzić”.

ŚLADY ŚW. JADWIGI

Ścieżka św. Jadwigi. Towarzystwo Ziemi Złotoryjskiej, Urząd Gminy w Złotoryi i lokalna społeczność zadbała o godne uczczenie miejsc związanych z pobytem tu św. Jadwigi i jej kultem. Pierwszym takim przedsięwzięciem była Ścieżka św. Jadwigi, która powstała tam w 2001 r. Trasa od Złotoryi przez Kopacz i Rokoitnicę do Wzgórza Zamkowego ma 7 km i oznakowana jest 7 kamieniami: Wiara, Miłość, Umiar, Roztropność, Sprawiedliwość, Odwaga. W 2004 r. delegacje z Niemiec, Czech, Trzebnicy, Prusic, Żmigrodu i Złotoryi posadziły na tej trasie 28 różnych gatunków drzew, które zostały nazwane imionami z kręgu świętej i jej rodziny.

Szlak Źródlany. Szlak ten otwarto w 2006 r. Prowadzi on od Rzymówki do Rokitnicy i Jerzmanic Zdroju. W Rzymówce znajduje się grodzisko z VIII-X w., pałac rodu Richtenberg i źródełko obudowane piramidą. W 2005 r. postawiono tu obelisk tysiąclecia, a grodzisko uporządkowano, obsadzono ozdobnymi krzewami i posadzono tam 12 dębów milenijnych. W Rokitnicy każdy kamień mówi o historii: Kościół św. Michała Archanioła, grodzisko, ruiny zamku książęcego, most łączący kościół z cmentarzem, fragment ścieżki św. Jadwigi i źródełko… Sama nazwa Jerzmanice Zdrój wskazuje na walory rekreacyjne. Jest tu mały kościół z licznymi tablicami nagrobnymi, budynki dawnego zdroju i ciekawie obudowane źródełko.

Szlak Świątyń Jadwiżańskich został otwarty w 2007 r. Biegnie przez Złotoryję, Prusice, Wysocko do Sokołowska. W tych miejscowościach znajdują się kościoły pw. św. Jadwigi. Szlak ten ze względu na długość zalecany jest głównie dla rowerzystów. Znane są na tych terenach liczne fundacje św. Jadwigi. Była ona szanowana również przez wyznawców Lutra. Od wieków św. Jadwiga godziła dwa narody; była łącznikiem Polaków i Niemców.

tekst: Zbigniew Lubicz-Miszewski



  • /foto/351/351408m.jpg
    2010
  • /foto/350/350925m.jpg
    2010
  • /foto/352/352078m.jpg
    2010
  • /foto/351/351585m.jpg
    2010
  • /foto/351/351895m.jpg
    2010
  • /foto/352/352010m.jpg
    2010
  • /foto/352/352008m.jpg
    2010
  • /foto/427/427918m.jpg
    2011

Sylwek°

Poprzednie: Panoramy Nowej Rudy Strona Główna Następne: Mała Ścieżka św. Jadwigi