Park Praski Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego, w latach 1865–1916 park Aleksandryjski, w latach 1916–1998 park Praski – zabytkowy park miejski znajdujący się w warszawskiej dzielnicy Praga-Północ.
Obszar parku jest ograniczony ulicami: Ratuszową, Jagiellońską, al. „Solidarności” i Wybrzeżem Helskim. Ma powierzchnię 18,7 ha. Do parku przylega od północy Ogród Zoologiczny, który do 1927 stanowił jego część.
W okresie Księstwa Warszawskiego w związku z fortyfikowaniem na rozkaz Napoleona Bonaparte rejonu Warszawa-Serock-Modlin, w latach 1808–1811 na Pradze doszło do wielu wyburzeń na terenie dawnych jurydyk Praga i Skaryszew. Aby przygotować miejsce dla fortyfikacji wyburzono praktycznie znaczną część tych dwóch historycznych jurydyk, a także Golędzinowa.
W 1846 roku powstał nowy plan regulacji zagospodarowania terenów dawnych fortyfikacji napoleońskich w związku z budową mostu Kierbedzia. Plan ten oparty na wcześniejszym opracowanym w 1835 przez Jakuba Łaszyńskiego pozwolił na wytyczenie obszaru parku Praskiego, a także m.in. ulic Szerokiej (obecnej ks. Ignacego Kłopotowskiego), Brukowej (obecnie Stefana Okrzei) i Jagiellońskiej. 4 kwietnia 1865 car Aleksander II wydał specjalny ukaz zezwalający na powstanie parku, który został nazwany na jego cześć parkiem Aleksandryjskim. Był to pierwszy publiczny park miejski na Pradze.
Park powstał na podmokłym terenie esplanady Fortu Śliwickiego. Prace nad jego założeniem były prowadzone w latach 1865–1871 według projektu Jana Dobrowolskiego (kierownika Ogrodu Krasińskich, a potem Ogrodu Saskiego). Park został zaprojektowany w stylu geometryczno-krajobrazowym. Osią założenia była szeroka aleja wychodząca z obecnego placu Weteranów 1863 roku i biegnąca przez cały park w kierunku północno-zachodnim. Został on otwarty dla publiczności w roku 1871. Posiadał wiele urządzeń służących rozrywce odwiedzających; znajdowały się tam cukiernie i kawiarenki, a od 1903 budynek Teatru Praskiego przy wejściu. Park nie był ogrodzony. Odwiedzali go głównie niezamożni mieszkańcy Pragi.
Zachodnia część parku znajdowała się na terenach zalewowych, stąd bywał on zalewany przez spiętrzone wody Wisły. Od rzeki oddzielała go linia kolejki jabłonowskiej oraz równoległa od niej droga, która po 1930 została nazwana Wybrzeżem Helskim.
W 1916 park został przemianowany na park Praski.
Według nagrodzonego I nagrodą na konkursie w Paryżu Planu regulacji i rozwoju miasta z 1926 r., opracowanego pod kierownictwem A. Jawornickiego i Cz. Rudnickiego, przewidywano rozszerzenie obszaru parku o 60 ha. W 1928 roku na wydzielonej rok wcześniej z północnej części parku o powierzchni 12 ha otwarto Miejski Ogród Zoologiczny (obecnie zajmuje on obszar 40 ha). W okresie międzywojennym był to park znany z licznych urządzeń rozrywkowych, m.in. z lunaparku, w tym czasie przybyły tu m.in. parkowa pijka z 1936 i popiersie Elizy Orzeszkowej z 1938 roku autorstwa Henryka Kuny.
W 1937 w parku wzniesiono wieżę do skoków ze spadochronem o wysokości 28 metrów.
Po 1945 park stracił swój rozrywkowy charakter. Został również, po wyburzeniu istniejącej tam barakowej zabudowy, rozszerzony w kierunku ul. Jagiellońskiej. W parku pojawiły się rzeźby zwierząt: metalowej żyrafy, a także mniejsze, kamienne figury słonia i żubra. Dziczejący park na początku lat 90. XX wieku został poddany zabiegom renowacyjnym – pojawiły się m.in. nowe urządzenia na placach zabaw i uporządkowano zieleń. Na początku lat 90. spłonęła muszla koncertowa. Została odbudowana w 2 połowie lat 90. ze sceną o powierzchni 170 m².
W parku rosną cenne okazy drzew, m.in. platan klonolistny, miłorząb japoński, kasztany jadalne, klony, lipy i topole.
Główna aleja parku, nosząca imię Kazimierza Lisieckiego „Dziadka”, biegnąca od katedry praskiej do Ogrodu Zoologicznego, jest jednym z charakterystycznych punktów Pragi, z drobnym handlem związanym z odwiedzającymi ZOO. Od strony al. „Solidarności” znajduje się wybieg dla niedźwiedzi brunatnych.
Od 1998 park nosi nazwę Park Praski Żołnierzy 1 Armii Wojska Polskiego.
W 1990 park wraz z Ogrodem Zoologicznym został wpisany do rejestru zabytków.
Za