W latach 70-tych XIX w. szkutnik Christian Maskos zbudował stocznię przy starej odnodze Odry w Jelczu. Kiedy koryto uległo zamuleniu, transport zreperowanych jednostek stał się niemożliwy. Dlatego też, ok.1890 r. właściciel przeniósł firmę do pobliskich Ratowic. Podczas mroźnej zimy 1928/29 z powodu trudności finansowych zakład wystawiono na sprzedaż. 22 lutego 1929 r. stocznie przejął Adolf Gasde.
Od 1934 r. zaczął się nowy, pomyślny okres. Do ratowickiej stoczni zaczęły masowo napływać oferty napraw statków. Szczególnie dotyczyły barek zbudowanych z drewna, które szybciej ulegały zniszczeniu. W 1938 r. otrzymano zamówienie na budowę barki motorowej 16 m długości i 230 PS. Wkrótce wodowano dwie kolejne, 21 m długości i 300 PS.W ostatnich latach wojny właściciele jednostek, z powodu bombardowań nie chcieli więcej pływać do zachodniej części Niemiec. W związku z tym zgłaszali konieczność ich konserwacji co przyczyniło sie do wzrostu ilości pracy stoczniowców.
20 stycznia 1945 r. w momencie ucieczki, A. Gasde zanotował, iż na terenie stoczni pozostało 18 barek, w tym nowo zbudowana, najnowocześniejsza 400 tonowa, którą Rosjanie przetransportowali do Królewca.
Po wojnie stocznia nadal z powodzeniem funkcjonowała. W 1948 r. Państwowa Żegluga na Odrze wydzierżawiła warsztaty Czechosłowackiej Żegludze. W 1952 r. stocznia ponownie przeszła pod zarząd polski. W tym okresie reperowano zniszczone działaniami wojennymi statki, a w najlepszym okresie działalności zatrudniano ok.120 osób. W 1959 r. stocznia przestała istnieć. Pozostały majątek przejęła firma "Orbis", która produkowała stalowe krzesła, stoły i lampy.

Za