W końcu lat 60. XIX wieku Fryderyk Förster (junior) postanowił wzmocnić fortunę rodziny zbudowaną przez ojca i założył instytucję kredytową pod nazwą Dolnośląski Związek Finansowy w Zielonej Górze. Jedna z jego inicjatyw polegała na próbie wsparcia rzemiosła sukienniczego, tak by mogło konkurować z przemysłem. Nakłonił on rzemieślników do utworzenia dwóch fabryk w formie otwartych spółek handlowych: w Zielonej Górze Fabryki Związkowej Fallier i Co. z kapitałem zakładowym 500 tys. talarów, a w Sulechowie Sulechowskiej Fabryki Związkowej z kapitałem zakładowym 250 tys. talarów.
W myśl idei Fritza Förstera fabryki te miały gromadzić małych fabrykantów sukna poprzez umożliwianie im dzierżawy fabrycznych powierzchni produkcyjnych zaopatrzonych w mechaniczne krosna i siłę parową. W rzeczywistości obydwa zakłady były silnie uzależnione od fabryki sukna Försterów, z którą kooperowały. Rozpoczęte przedsięwzięcie rozwijało się pomyślnie do 1873 roku, kiedy to wystąpił w Niemczech poważny kryzys gospodarczy, a Dolnośląski Związek Finansowy stał się niewypłacalny i zbankrutował. Fabryki związkowe popadły w trudności gospodarcze. Zakład w Zielonej Górze przejęli z czasem Anglicy: Oldroyd i Blakeley, a należące do Harrera i Kuckuka zakłady w Sulechowie przejął zielonogórski kupiec i przemysłowiec Carl Eichmann, który na początku lat 80. XIX wieku przeniósł się do Sulechowa. Za: