Mauzoleum wzniesione w 1856 r. jako kaplica grobowa Fryderyka Wilhelma von Brandenburga († 1850), właściciela dóbr w Domanicach, dowódcy stacjonującego we Wrocławiu VI korpusu armii pruskiej, syna króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II z jego morganatycznego związku z hrabianką Julią von Dönhoff. Projekt mauzoleum opracował radca budowlany Stieler z Berlina; prace pod nadzorem inspektora budowlanego Brennhausena prowadzili Wenzig z okolic Świebodzic oraz Vogel z Wrocławia.
W latach 1989-1990 mauzoleum zaadaptowane zostało na kaplicę przedpogrzebową (m.in. wymiana tynków, stolarki, pokrycia dachowego z łupka na blachę), w latach 1994 i 1995 poddane remontowi (malowanie elewacji i wnętrz). Mauzoleum murowane, tynkowane, założone na rzucie zbliżonym do kwadratu, z półkolistą apsydą i kolumnowym portykiem. Posadowione na wysokim cokole, zwieńczone rodzajem ośmiobocznej arkadkowej latarni z dachem namiotowym. Przyziemie budowli boniowane. Oktogon latarni ujęty rozbudowanym gzymsem, doświetlony poprzez okrągłołukowe triforia z kolumienkami. Portyk w fasadzie o arkadach wspartych na dwóch kolumnach toskańskich i dwóch pilastrach przyściennych, nakryty spłaszczonym, dwuspadowym daszkiem. Ponad portykiem wydłużona płycina inskrypcyjna. Wnętrze mauzoleum ośmioboczne, z czterema arkadowymi niszami w narożach oraz apsydą umieszczoną naprzeciw wejścia, w której pierwotnie znajdowały się ołtarz i krzyż z czarnego marmuru. Centralna część kaplicy przekryta ozdobnym, drewnianym stropem kasetonowym. Sklepiona krypta jest obecnie niedostępna.
Źródło opisu: , Beata Sebzda, OT NID we Wrocławiu, 25.08.2015 r., udostępnione na licencji CC-BY-NC-ND 3.0.
Dodał Piotr Frąszczak (Petroniusz)