Breslau, 10 października, 1843 r.
Kolej Świebodzicka (Die Freiburger Eisenbahn - przyp.) zostanie otwarta jeszcze w tym miesiącu.
Teren, przez który prowadzi linia kolejowa o długości 7 1/3 mili (mila pruska liczyła 7.532,48 m, zatem odległość ta to 55,2 km, w rzeczywistości 57,5 km - przyp.), jest bardzo interesujący. Z dworca kolejowego we Wrocławiu prowadzi prawie prosto do Kątów. Za stacją kolejową w Kątach spotkasz kilka bardzo głębokich wykopów, mijasz wysoko położony Borzygniew ze średniowiecznym zamkiem po prawej, a za nim linia doprowadza do Imbramowic. Stamtąd kolej prowadzi przez Weslinę (przysiółek Tarnawy - przyp.), Mrowiny, Żarów i Piotrowice Świdnickie, a za romantycznym zagajnikiem dębowo, brzozowym, który przecina linia kolejowa, pojawia się dworzec w Jaworniku (Jauernick - nazwa Jaworzyny zanim otrzymała nazwę Konigszelt - przyp.). Za sobą masz pradawną Ślęzę, a przed sobą całe Sudety. Przed nami Freiburg oddalony o 1 milę (pruską - przyp.), a ponad nim rozdzierający szczyty zamek Książ. Po prawej stronie Wzgórza Strzegomskie ze średniowiecznym Strzegomiem, po lewej połyskują szczyty wieży kościoła jezuickiego w Świdnicy. Linia kolejowa do Świdnicy nie będzie jeszcze w tym roku ukończona - jak dotąd są tylko nasypy kolejowe. Dworce kolejowe na linii są małe, ale gustownie urządzone. Nachylenie toru z Wrocławia do Świebodzic jest znaczne ponieważ Świebodzice znajdują się na wysokości 862 stóp (stopa lipska 28,3 cm = 243 m npm. - przyp.), a zatem pociąg pokonuje wysokość 477 stóp (135 m), o czym od czasu do czasu przypominają tablice stojące przy torze. Kolej Świebodzicka jest pierwszą na której wprowadzono sygnalizację kolejową - dzienne i nocne telegrafy Treutlera, które jak dotąd okazały się niezwykle skuteczne na próbach (zdjęcie nr 1). (- za Nürnberger Kurier, Numer 300, rocznik 169, piątek 27 października 1843 r.)
O wspomnianych wyżej telegrafach sygnalizacyjnych Treutlera, protoplastów semaforów kształtowych, zastosowanych na Kolei Świebodzickiej pisał sam G.A. Treutler w Jeleniej Górze, w kwietniu 1845 r.: "Mój wynalazek został zastosowany po raz pierwszy na linii kolejowej spółki Kolej Wrocławsko-Świdnicko-Świebodzicka, gdzie sprawdził się tak dobrze, że Kolej Dolnośląsko-Marchijska (NME: Wrocław - Legnica - Żagań - Berlin) wprowadziła go na trasie Wrocław - Legnica, a teraz, po własnych doświadczeniach został wprowadzony na całej linii kolejowej za moją poradą. Również inne koleje już rozpoczęły ze mną negocjacje, a we Francji mój telegraf jest obecnie używany na trasie kolei Strassburg-Bazylea, gdzie najważniejszy jest bezpieczny i ostry sygnał. Całość konstrukcji telegrafu, a także projekt techniczny i wyposażenie mechaniczne, wciąż zadowalały każdego eksperta. Efekt jest nieomylny, a obsługa w dzień iw nocy jest niezwykle prosta. Koszt użycia latarni w nocy jest taki sam jak w przypadku zwykłych sygnałów latarniami, a koszt jej zakupu jest prawdopodobnie tylko nieznacznie wyższy niż w przypadku wprowadzenia specjalnych urządzeń do sygnałów dziennych i nocnych. Nawiasem mówiąc, wynalazek został opatentowany w krajach pruskich i austriackich, a następnie w Saksonii, Bawarii i Francji."
(wynotował, uzupełnił przypisami i pogrubieniem wedle uznania - moose)
