Pierwsze wzmianki o kościele w Starym Łomie datowane są na 1288 rok. Kolejne informacje o kościele można znaleźć w dokumentach z latach 1304 i 1471.
Od 1654 roku fara pełniła funkcję kościoła ucieczkowego i była schronieniem dla ewangelików. Konstrukcja budowli była tzw. drewniano-szachulcowa (mur pruski).
W latach 1684 oraz 1712 kościół rozbudowano, aby móc pomieścić napływających spoza księstwa legnickiego uchodźców. Wówczas fara mogła pomieścić dwa tysiące wiernych.
Niestety 1935 roku w wyniku pożaru budowla doszczętnie została zniszczona. Za jej odbudowę zabrano się w 1936 roku. Współczesną farę zaprojektował G. Langmaack, łącząc ze sobą nowoczesną sztukę z miejscowymi tradycjami.
We wnętrzu budowli znajdował się cenny fresk „Ostatnia wieczerza”, niestety próby jego renowacji zakończyły się jego zniszczeniem. W miejscu fresku namalowano obraz wzorujący się na nim. Na ścianach zachowały się za to dwie tablice upamiętniające historię świątyni oraz żołnierzy poległych w wojnie 1870-71 i 1914-1918.
Opis ze strony Gminy
Od 1654 roku fara pełniła funkcję kościoła ucieczkowego i była schronieniem dla ewangelików. Konstrukcja budowli była tzw. drewniano-szachulcowa (mur pruski).
W latach 1684 oraz 1712 kościół rozbudowano, aby móc pomieścić napływających spoza księstwa legnickiego uchodźców. Wówczas fara mogła pomieścić dwa tysiące wiernych.
Niestety 1935 roku w wyniku pożaru budowla doszczętnie została zniszczona. Za jej odbudowę zabrano się w 1936 roku. Współczesną farę zaprojektował G. Langmaack, łącząc ze sobą nowoczesną sztukę z miejscowymi tradycjami.
We wnętrzu budowli znajdował się cenny fresk „Ostatnia wieczerza”, niestety próby jego renowacji zakończyły się jego zniszczeniem. W miejscu fresku namalowano obraz wzorujący się na nim. Na ścianach zachowały się za to dwie tablice upamiętniające historię świątyni oraz żołnierzy poległych w wojnie 1870-71 i 1914-1918.
Opis ze strony Gminy
/
