Kościół filialny Św. Łukasza, wzmiankowany w 1335 r. Wzniesiony w XV w., przebudowany w XVIII w. i 1898 r., restaurowany w latach 1961-1962 i 1968. Orientowany, murowany, jednonawowy bez wyodrębnionego prezbiterium z trójbocznie zakończoną częścią wschodnią, z wieżą od południa i zakrystią od północy. Nakryty dachem dwuspadowym. Wieża do wysokości murów kościoła jest murowana, wyżej drewniana o konstrukcji słupowej, szalowana deskami. We wnętrzu zachowały się: drewniany, barokowy ołtarz z ok. 1730 r., kamienna chrzcielnica z końca XVI w., a w zakrystii srebrna, pozłacana monstrancja z 1728 r.