Synagoga została wzniesiona w latach 1614-1621 z drewna modrzewiowego bez wykorzystania gwoździ. Miała 18 m wysokości i 11 m szerokości. Zgodnie z pinkasem w wyniku pierwszej przebudowy w 1646 dobudowano babiniec. Rekonstrukcje synagogi miały miejsce także w latach 1705 i 1712. Wybitnym osiągnięciem sztuki ciesielskiej był łamany dach pokryty gontem. Według Zygmunta Glogera jeden ze szczytów narożnych "nosi na sobie piętno stylu nazywanego dzisiaj zakopiańskim". Nawę główną synagogi obiegał ozdobny fryz. Dwa pawilony znajdujące się na rogach budynku przypominały alkierz tradycyjnych polskich dworów. W przybudówkach mieścił się sąd rabinacki. Synagoga została spalona 24 czerwca 1941 przez żołnierzy niemieckich.