Pierwsza decyzja o budowie pomnika Fryderyka Chopina podjęta została w 1876 roku przez Warszawskie Towarzystwo Muzyczne, jednak władze rosyjskie były przeciwne tej inicjatywnie i przez długi czas utrudniały jej realizację. Dopiero po rewolucji w 1905 roku rozpoczęto zbiórkę funduszy na budowę pomnika i w 3 lata później Komitet Budowy Pomnika rozpisał konkurs na statuę. Spośród 66 nadesłanych prac wybrano projekt Wacława Szymanowskiego (1859-1930), który przedstawiał postać kompozytora siedzącego pod wierzbą. Wybuch I wojny światowej w 1914 przerwał prace nad budową pomnika i dopiero 14 listopada 1926 pomnik, wykonany z kamienia i brązu, stanął w dawnym sadzie owocowym obok Belwederu w Łazienkach Królewskich.
Uroczystości odsłonięcia pomnika towarzyszyła msza w kościele św. Krzyża.
31 maja 1940 roku Niemcy wysadzili pomnik w powietrze, a gruzy wywieźli w nieznane miejsce. Po II wojnie światowej w październiku 1946, w rocznicę śmierci Chopina, na pustym cokole w Łazienkach pojawił się napis: „Posąg Fryderyka Chopina, zburzony i zagrabiony przez Niemców w dniu 31 maja 1940 roku, odbuduje Naród”.
W maju 1958 r. odsłonięto odtworzony według pierwotnego wzoru pomnik kompozytora.
Wierna kopia warszawskiego pomnika znajduje się w japońskim Hamamatsu od 1994 r. W 2012 roku wyremontowano otoczenie pomnika.
Za