Pomnik Martyrologii Dzieci, tzw. Pęknięte Serce w Łodzi – odsłonięty 9 maja 1971 roku. Upamiętnia tragiczne losy dzieci polskich w okresie II wojny światowej, a szczególnie dzieci-więźniów pobliskiego obozu dla polskich dzieci i młodzieży przy ul. Przemysłowej w Łodzi. Pomnik znajduje się w parku im. Szarych Szeregów u zbiegu ulic Brackiej i Staszica.
Budowę pomnika podjęto z inicjatywy wychowanków Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Dzieci Głuchych w Przemyślu. Uczniowie 7 klasy tej szkoły napisali list do łódzkiego koła ZBoWiD proponując wzniesienie pomnika upamiętniającego martyrologię dzieci osadzonych podczas II wojny światowej w pobliskim niemieckim obozie wychowawczym dla dzieci i młodzieży polskiej przy ul. Przemysłowej, który był położony w kwadracie obecnych ulic Brackiej, Emilii Plater, Górniczej i Zagajnikowej, czyli z historycznego punktu widzenia pomnik stoi poza terenem tego obozu.
Po akceptacji zamysłu przez władze został rozpisany konkurs, który w 1968 r. wygrał zespół w składzie: Jadwiga Janus (pomnik) i architekt Ludwik Mackiewicz (założenie architektoniczne). Akt erekcyjny budowy pomnika wmurowano 13 września 1969 roku, zapisano w nim między innymi: „Niech przekaże przyszłym pokoleniom nasze wspólne wołanie: Nigdy więcej wojny, Nigdy więcej obozów”.

Za