Kaplica wybudowana w 1817 r. jako miejsce pochówku Christiana Schneidera. Położona na niewielkim wzniesieniu , wśród wysokiej zieleni, kilkaset metrów za zabudowaniami dawnej posiadłości kupca . Zaprojektowana w stylu klasycystycznym , a jej usytuowanie nawiązuje do romantycznych wzorców . Wzniesiono ją na rzucie kwadratu, z kamienia polnego i cegły oraz otynkowano , przykryto dachem namiotowym w konstrukcji drewnianej . Kaplica posiadała cokół kamienny z czerwonego piaskowca , a wejście poprzedzały trzy również kamienne stopnie schodów , dach pokrywały pasy blachy. Otwór wejściowy wyciosany w elewacji południowej ujęty został edykułowym obramieniem . Półkolumny, po dwie z każdej strony wejścia, podtrzymują belkowanie i wsparty na nim fronton w nim płaskorzeźbą dekoracyjną , prawie już niewidoczną , wykonaną w tynku z symbolem Boga Ojca oraz rokiem budowy kaplicy – 1817 .
Elewacje boczne i tylną wieńczy prosto profilowany gzyms wieńczący, naroża akcentują pilastry , a w połowie wysokości ścian znajdują się niewielkie półkoliste wnęki z umieszczonymi w nich okiennymi zamkniętymi odcinkowym łukiem , podkreślone gzymsem odcinkowym.
Wnętrze kaplicy , posadzka i ściany oraz podziemna krypta zostały całkowicie zniszczone .
Późnym latem 1839 r. w Wüstewaltersdorf kupiec , Christian Schneider pod kierownictwem dr Senftnera, zainstalował na terenie swojej posiadłości ujęcie wody zdrojowej i ołowiany rurociąg doprowadzający ją do gospodarstwa kmiecego przy obecnej ul. Wyszyńskiego 40 . I utworzył funkcjonalny zakład kąpieli zimnej wody. Zdrój ten już w 1840 r. odwiedziło 50 kuracjuszy.
Istnienie zakładu leczniczego Senftnera oznaczało pojawienie się we wsi licencjonowanego znachora , następnie lekarza . Wcześniej po pomoc udać się można było tylko do balwierza lub łaziebnika.
W 1847r. udzielono pierwszej koncesji na otwarcie w Walimiu filii aptecznej w domu przy obecnej ulicy Wyszyńskiego 3 .
Źródło – tablica inf. przed kaplicą