Centrum zespołu stanowi klasycystyczny pałac zbudowany po poł. XVIII w., powiększony ok. 1853 r. usytuowany na terenie rozległego parku krajobrazowego. W l. 1853-1864 pobudowano w pobliżu pałacu imponujący zespół reprezentacyjnych budynków gospodarczych o neogotyckich formach oraz w tzw. stylu normandzkim. Z tego okresu pochodzi również neogotycka kaplica - mauzoleum grobowe rodziny Taczanowskich. Pałac zbudowany w stylu klasycyzmu berlińskiego fasadą zwrócony jest ku zachodowi. Murowany, piętrowy, na piwnicach sklepionych odcinkowo, zwieńczony dwuspadowym dachem. Wzniesiony został na planie prostokąta, z aneksem od wschodu. Reprezentacyjne pomieszczenia w trakcie zachodnim, z holem na osi, do którego pierwotnie, od północny przylegał salon w stylu Ludwika XV, sąsiadujący z błękitnym salonikiem. Pd-wsch. narożny kredens połączony był z oficyną. Elewacje budynku z boniowanym tynkiem, artykułowane gzymsami podokiennymi i sztukatorskim fryzem międzykondygnacyjnym. Nad oknami roślinne dekoracje sztukatorskie. Od frontu pseudoryzalit poprzedzony gankiem kolumnowym, nakrytym balkonem z żeliwną balustradą z poł. XIX w. We wnętrzu holu zachowane drewniane kolumny, przyścienne pilastry i schody, zródło: