Pomnik ku czci Tadeusza Kościuszki to dawna kolumna zwieńczona krzyżem, wykonana z piaskowca. Wystawiona w 1864 r. w dowód wdzięczności carowi Aleksandrowi II za uwłaszczenie chłopów, a powstała po zakończeniu powstania styczniowego.

W 1917 roku, w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki, zmieniono jej przeznaczenie, a pomnik zyskał medalion z podobizną i stosowną treść: "Tadeuszowi Kościuszce, wielkiemu bohaterowi, obrońcy ludu polskiego, twórcy Uniwersału Połanieckiego w stuletnią rocznicę jego zgonu 1817-1917". W tym też czasie skuto oznaki polskiego poddaństwa, zostawiając jedynie słowa: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”. W latach późniejszych na dwóch bocznych stronach pomnika dodano napisy poświęcone poległym w latach II wojny światowej i polskim męczennikom zmarłym w hitlerowskich obozach koncentracyjnych.
Przez długie lata wisiała na nim tablica ku czci partyzantów.
Wielokrotnie go przebudowywano i zmieniano jego lokalizację. Pierwotnie pomnik stał na skwerku po zachodniej stronie rynku, w pobliżu ulicy Opatowskiej. Odbywały się tam parady pułku carskiej kawalerii, stacjonującego w Staszowie do I wojny światowej. W 1917 r. - w setną rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki - zmieniono przeznaczenie pomnika i w miejscu głównej tablicy zamontowano metalowy medalion z podobizną Kościuszki oraz napisem ku jego czci. Podczas II wojny światowej Niemcy usunęli pomnik i postawili go u wylotu ul. Krakowskiej, gdzie stał do 1964 r. Potem pomnik przeniesiono na stary cmentarz przy kościele św. Bartłomieja. W 1981 r. postawiony został ponownie przy ratuszu, po jego wschodniej stronie, gdzie stoi do dzisiaj. Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się jesienią 1981 roku.