Osiedle domów drewnianych - tzw. „domami kunitzerowskimi” powstało jako odpowiedź na pilną potrzebę mieszkaniową dla oddalonej od centrum miasta manufaktury bawełnianej, której właścicielem był min. Juliusz Kunitzer. W porównaniu z domami robotniczymi na Księżym Młynie czy Wodnym Rynku ich standard był niski. W jednym domu mieszkało średnio 6 rodzin robotniczych. Formą przypominały domy rzemieślnicze z pierwszej połowy XIX wieku. W 1900 r. osiedle liczyło ok. 150 domów drewnianych i 8 murowanych, położonych przede wszystkim przy ulicy Niciarnianej, Kunitzera (ob. część ul. Niciarnianej), Józefa oraz po obu stronach Szosy Rokicińskiej (ob. al. Marszałka J. Piłsudskiego). Większość domów drewnianych została rozebrana po 1945 r., część jednak przetrwała do lat 60., a nawet 70. XX wieku, kiedy to na ich miejsce zostały wybudowane bloki z wielkiej płyty. Przed samą rozbiórką pojawił się pomysł zachowania ich i przeniesienia do skansenu, nie został on jednak zrealizowany.

Źródło: Muzeum Miasta Łodzi / Wikimedia Commons