"(...) Najdawniejszy cząstkowy spis skarbca katedralnego, sięgający samego XII wieku, a więc spis, jakim żaden z naszych skarbców kościelnych pochlubić się nie może, dochowany szczęśliwie w oryginale na ostatniej karcie kodeksu pargaminowego z XI wieku, a zatytułowanego Decreta Romanorum Pontifikum, wylicza, że w skarbcu katedralnym, spisanym z rozkazu biskupa krakowskiego Maura roku 1110 było:(...) Czy spis ten skarbca zupełny był, czy tylko cząstkowy, powiedzieć nie umiem, w każdym razie całkowity nie był, skoro nie znajdujemy w nim zapisanej żadnej infuły, żadnego pastorału, żadnej pamiątki po św. Stanisławie, a przecież więcej jak pewna, że gdyby innych insygnii biskupich nie było w skarbcu roku 1110, to niewątpliwie znajdować się musiały: choć jeden pastorał, choć jedna mitra biskupia, a przynajmniej ta mitra św. Stanisława, która dotąd szczęśliwie w skarbcu przechowywana jest. Z opisanych tu powyżej przedmiotów, jeśli się nie mylę, to jeden ocalał tylko, a mianowicie skrzynka srebrna do relikwii, w której jak później wspominają inwentarze, przechowywano od najdawniejszych czasów ziemię św. Stanisława, "gleba S. Stanislai", to jest ziemię tę, która przy męczeństwie jego, przy rozsiekaniu ciała, krwią przesiąkła była (...) Odtąd aż do drugiej połowy wieku XVI śladu nie ma żadnego spisu,  żadnego inwentarza rzeczy skarbowych (...) (Źródło: "Skarbiec Katedralny na Wawelu w 32 tablicach autografowanych przedstawiony objaśnił historycznie H.I. Polkowski podkustoszy katedry na wawelu" Kraków 1882 )