Kościół Zamkowy z XIII/XIV w. Obecnie cerkiew prawosławna. Powstał około 1300 r. jako kościół klasztoru cysterek (w Koszalinie od 1278 r. do lat 50-tych XVI). W 1401 roku otrzymała ona przywilej odprawiania nabożeństw, nawet podczas interdyktu i banicji, jeżeli takie zostałyby nałożone na miasto. Kościół służył cysterkom do czasów reformacji, kiedy to mniszki opuściły Koszalin. Opuszczony przez mniszki, zrujnowany, został odbudowany przez księcia Franciszka I w latach 1602-1609 jako kościół zamkowy, połączony nadziemnym, krytym korytarzem z rezydencją. Znacznie uszkodzony w czasie pożaru miasta w 1718 r. W latach 1818-1819 doczekał się generalnego remontu, otrzymał nowe wyposażenie (organy 1863 r. ). W 1953 r. przekazany Polskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu, pełni funkcje sakralne. Ceglany, jednonawowy kościół wzniesiony został na planie prostokąta z węższym, wydłużonym prezbiterium po stornie wschodniej. Nawę oświetlały wysokie, smukłe, ostrołukowe okna, rozmieszczone regularnie pomiędzy uskokowymi przyporami. Wschodnia, prezbiterialna część kościoła pierwotnie oddzielona była od nawy gotyckim łukiem tęczy oraz ceglanym lektorium. Kościół został od czasów średniowiecza znacznie przebudowany, a co więcej utracił prezbiterium. Wschodnia elewacja kościoła zachowała jedynie gotycki łuk tęczowy oraz dekoracyjny parapet dawnego lektorium. Od strony zachodniej obecnie znajduje się neogotycka kruchta, a całość przykrywa dwuspadowy dach z ośmioboczną wieżą i sygnaturką. [Zulka]