Jezykowa ciekawostka: slowo "bachor" pochodzi z hebrajskiego "bachur", gdzie oznacza starszego chlopca lub bardzo mlodego mezczyzne. To samo slowo w wymowie aszkenazyjskiej (tzn. jidisz): "bocher". No a w polskim zamienilo sie to w "zle wychowane" lub "niegrzeczne dziecko".
Mało powiedziane Ilku, bo z wyrazów, które przeszły z języków jidisz i hebrajskiego, we współczesnej polszczyźnie pozostały m. i takie słowa: chała (chałka), cymes, eden, fanaberia, gehenna, kiepeła (kiepełe), koszer, łapserdak, maca, machlojka, meches, mecyje, melina, pejs, rejwach, siksa, sitwa, szaber, szacher, szwindel, ślamazarny, trefny. Zadomowiły się niektóre imiona żydowskie, przyjmując swoiste znaczenie, np.: beniaminek, judasz, mendel.
Jest taki słownik, a zawarty w doskonałej pracy p. prof. Marii Brzeziny Polszczyzna Żydów. Są tam rozpracowane na atomy języki żydowskie na ziemiach polskich, stan badań nad językowymi kontaktami słowiańsko- żydowskimi, slawizacja jidysz, polonica w jidysz i iudaica w polszczyźnie. Polecam lekturę, jak też innej pracy p. Marii zat. Polszczyzna Niemców.
P. S. Szmaty tam nie ma w żadnym miejscu.
1980 - 1985
/
