dawl°: Knorr Johann, Friedrich. Urodził się 12 02 1775 we Wrocławiu, zmarł 9 05 1847 także we Wrocławiu. Jego imię nierozerwalnie związane jest z miejskim planem zadrzewiania promenad. Konieczność taka powstała w 1807 roku w związku z wyburzeniem murów obronnych otaczających miasto. Decyzję taką podjął okupujący je brat Napoleona - Hieronim, a miała ona na celu osłabienie siły obronnej zarówno Wrocławia jak i całego Śląska. W sumie była to decyzja bardzo korzystna dla miasta, gdyż umożliwiła jego dalszy rozwój terytorialny. Co do przeznaczenia terenów po rozebranych murach nie było początkowo jednomyślności, lecz w końcu zdecydowano się na utworzenie promenad. Zadania tego podjął się radca budowlany Knorr. Jemu zawdzięczamy obecny ich wygląd i stan nasadzeń. W 1821 roku w wyniku konfliktów z Radą Miejską Knorr zdecydował się odejść z pełnionego stanowiska i zajął się całkiem inną działalnością - remontem i konserwacją organów. Finansował, a także brał udział w konserwacji tych instrumentów w kościołach św. Bernarda, św. Elżbiety, św. Krzysztofa i św. Barbary. Zapisał swój majątek w Łuczynie k. Oleśnicy na utrzymanie szpitala św. Bernarda, z którym związany był bliskim sąsiedztwem. Mieszkał bowiem niedaleko tego szpitala przy ulicy Purkyniego 25. Pochowany został na cmentarzu parafialnym na Tarnogaju.
W zachodniej części Parku Słowackiego, w pobliżu kościoła św. Bernarda stoi od 1878 roku studnia nosząca imię Knorra. Korpus wykonany jest z piaskowca, na szczycie stało jego marmurowe popiersie projektu Lüdeckego, natomiast płaskorzeźbę wykonał Albert Rachner. Dwa lwy podtrzymywały tarczę herbową. Całość miała 5,5 metra wysokości. Obecnie studnia przez swą niekompletność i zniszczenia sprawia wrażenie ustawionej tam przypadkowo.