Kanał Kłodnicki - droga wodna wybudowana w latach 1792-1812, która miała połączyć Górny Śląsk, przez Odrę, z resztą Prus (zwłaszcza Berlinem). Miał służyć do wywozu żeliwa z Królewskiej Odlewni Żeliwa w Gliwicach oraz różnych produktów z licznych manufaktur działających na tym terenie. Powstały kanał miał około 45 km długości, 12 m szerokości (w lustrze wody) i jedynie 61 cm głębokości. W kolejnych latach pogłębiono kanał (1822-1830 - do 1,6 m). Na trasie kanału znajdowało się 18 śluz, odległych od siebie o 1,0 do 4,5 km. Po wybudowaniu linii kolejowej z Wrocławia do Gliwic (1840-1845), jego znaczenie zmalało. W XX wieku kanał był już przestarzały, miał niską przepustowość przy wysokich kosztach transportu towarów. W latach 30. XX wieku podjęto decyzję o budowie nowego kanału (Gliwickiego). Jego budowę rozpoczęto w roku 1934 a otwarcie nastąpiło 8 grudnia 1939 roku. Powolna likwidacja Kanału Kłodnickiego rozpoczęła się już w 1916 roku (zasypano wówczas odcinek między Gliwicami a Zabrzem). W roku 1936 zamknięto port w Gliwicach i zasypano koryto kanału w centrum Gliwic. Ostatnie odcinki Kanału Kłodnickiego zasypano w 1953 roku. Do dzisiaj zachował się dolny odcinek kanału o długości 3,55 km z dwiema śluzami (w Kłodnicy i Koźlu) - jest on wypełniony wodą i łączy rzekę Kłodnicę z Odrą. Zachowały się również krótkie odcinki dawnego kanału w innych lokalizacjach. Więcej o kanale: Wikipedia .
/Petroniusz/