Wzgórza Dalkowskie – mezoregion fizycznogeograficzny (318.42) w południowo-zachodniej Polsce.
Wzgórza Dalkowskie położone są w południowo-zachodniej Polsce, w północno-środkowej części Wału Trzebnickiego pomiędzy doliną Bobru a Obniżeniem Ścinawskim, na obszarze północno-zachodniej części województwa dolnośląskiego i południowo-wschodniej części województwa lubuskiego; ok. 30 km na północ od Legnicy. W centralnej części obniżenia znajduje się miejscowość Dalków. Od północy wzgórza graniczą z Obniżeniem Nowosolskim, od północnego wschodu z Pradoliną Głogowską, od wschodu z Obniżeniem Ścinawskim, od południa i południowego zachodu z Wysoczyzną Lubińską, Równiną Szprotawską i Borami Dolnośląskimi (Bory Szprotawskie), a od zachodu oddzielone są doliną rzeki Bóbr od Wzniesień Żarskich.
est to pasmo wzgórz morenowych, stanowiące jednostkę makroregionu Wału Trzebnickiego, w kształcie prostokąta, o powierzchni około 1200 km² rozciągające się łukowo od Nowogrodu Bobrzańskiego na zachodzie, do Chobieni na wschodzie, na długości 100 km, przy szerokości 10‒12 km, jest wysoczyzną położoną na wysokości od 90 do 230 m n.p.m., poprzecinaną wąwozami ułożonymi południkowo, która stanowiąc podjednostką Wału Trzebnickiego jest terenem o podobnym charakterze. Cechuje się asymetrią poprzeczną, Odra płynie po północno-wschodniej stronie wzgórz. Północna część wzgórz ma charakter rolniczy pokryta łąkami i polami uprawnymi. Południową część w większości zajmują tereny leśne. Najwyższym wzniesieniem wzgórz Dalkowskich jest wzniesienie Ustronie – 230 m n.p.m. położone koło Jerzmanowej. Jest to obszar jednolity pod względem geograficznym, przyrodniczym i kulturowym, posiadający wysokie walory przyrodnicze. Na obszarze wzgórz położone są cztery rezerwaty przyrody: „Buczyna Jakubowska”, „Uroczysko Obiszów”, „Annabrzeskie Wąwozy”, „Dalkowskie Jary”, „Dąbrowa Brzeźnicka”, oraz Obszar Chronionego Krajobrazu „Wzgórza Dalkowskie”, Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Grodowiec”, liczne użytki ekologiczne, pomniki przyrody oraz walory kulturowe: kościoły, pałace, zamki, parki podworskie, sanktuarium maryjne, grodziska Dziadoszan.
W skład jednostki geograficznej mezoregionu Wzgórz Dalkowskich wchodzą cztery mniejsze mikroregiony:
Równina Brzeźnicy – zachodnia część wysoczyzny o średniej wysokości 120‒130 m n.p.m.
Wzgórza Kożuchowskie – północno-zachodnia część wzgórz, którą stanowi morena o wysokości do 197 m n.p.m.
Grzbiet Dalkowski – północna część wzgórz o wysokości 230 m n.p.m.
Wzgórza Polkowickie – południowa część wzgórz o wysokości do 224 m n.p.m.
Do piękniejszych wzniesień Dalkowskich Wzgórz, z których roztaczają się malownicze widoki należą: Bonowska Góra – 229 m n.p.m., Dalkowskie Wzgórza – 230 m n.p.m., Góra Św. Anny – 175 m n.p.m.
Do większych miejscowości położonych w obrębie Dalkowskich Wzgórz należą: Rudna , Polkowice, Grębocice, Przedmoście, Nowe Miasteczko, Dalków, Jakubów, Gaiki, Gaworzyce, Zimna Brzeźnica, Jerzmanowa, Obiszów, Gwizdanów, Wierzchowice. Kłobuczyn, Bytom Odrzański, Kożuchów, Niegosławice, Brzeźnica, Głogów, Nowa Sól, Szprotawa, Żagań.
Za
Wzgórza Dalkowskie położone są w południowo-zachodniej Polsce, w północno-środkowej części Wału Trzebnickiego pomiędzy doliną Bobru a Obniżeniem Ścinawskim, na obszarze północno-zachodniej części województwa dolnośląskiego i południowo-wschodniej części województwa lubuskiego; ok. 30 km na północ od Legnicy. W centralnej części obniżenia znajduje się miejscowość Dalków. Od północy wzgórza graniczą z Obniżeniem Nowosolskim, od północnego wschodu z Pradoliną Głogowską, od wschodu z Obniżeniem Ścinawskim, od południa i południowego zachodu z Wysoczyzną Lubińską, Równiną Szprotawską i Borami Dolnośląskimi (Bory Szprotawskie), a od zachodu oddzielone są doliną rzeki Bóbr od Wzniesień Żarskich.
est to pasmo wzgórz morenowych, stanowiące jednostkę makroregionu Wału Trzebnickiego, w kształcie prostokąta, o powierzchni około 1200 km² rozciągające się łukowo od Nowogrodu Bobrzańskiego na zachodzie, do Chobieni na wschodzie, na długości 100 km, przy szerokości 10‒12 km, jest wysoczyzną położoną na wysokości od 90 do 230 m n.p.m., poprzecinaną wąwozami ułożonymi południkowo, która stanowiąc podjednostką Wału Trzebnickiego jest terenem o podobnym charakterze. Cechuje się asymetrią poprzeczną, Odra płynie po północno-wschodniej stronie wzgórz. Północna część wzgórz ma charakter rolniczy pokryta łąkami i polami uprawnymi. Południową część w większości zajmują tereny leśne. Najwyższym wzniesieniem wzgórz Dalkowskich jest wzniesienie Ustronie – 230 m n.p.m. położone koło Jerzmanowej. Jest to obszar jednolity pod względem geograficznym, przyrodniczym i kulturowym, posiadający wysokie walory przyrodnicze. Na obszarze wzgórz położone są cztery rezerwaty przyrody: „Buczyna Jakubowska”, „Uroczysko Obiszów”, „Annabrzeskie Wąwozy”, „Dalkowskie Jary”, „Dąbrowa Brzeźnicka”, oraz Obszar Chronionego Krajobrazu „Wzgórza Dalkowskie”, Zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Grodowiec”, liczne użytki ekologiczne, pomniki przyrody oraz walory kulturowe: kościoły, pałace, zamki, parki podworskie, sanktuarium maryjne, grodziska Dziadoszan.
W skład jednostki geograficznej mezoregionu Wzgórz Dalkowskich wchodzą cztery mniejsze mikroregiony:
Równina Brzeźnicy – zachodnia część wysoczyzny o średniej wysokości 120‒130 m n.p.m.
Wzgórza Kożuchowskie – północno-zachodnia część wzgórz, którą stanowi morena o wysokości do 197 m n.p.m.
Grzbiet Dalkowski – północna część wzgórz o wysokości 230 m n.p.m.
Wzgórza Polkowickie – południowa część wzgórz o wysokości do 224 m n.p.m.
Do piękniejszych wzniesień Dalkowskich Wzgórz, z których roztaczają się malownicze widoki należą: Bonowska Góra – 229 m n.p.m., Dalkowskie Wzgórza – 230 m n.p.m., Góra Św. Anny – 175 m n.p.m.
Do większych miejscowości położonych w obrębie Dalkowskich Wzgórz należą: Rudna , Polkowice, Grębocice, Przedmoście, Nowe Miasteczko, Dalków, Jakubów, Gaiki, Gaworzyce, Zimna Brzeźnica, Jerzmanowa, Obiszów, Gwizdanów, Wierzchowice. Kłobuczyn, Bytom Odrzański, Kożuchów, Niegosławice, Brzeźnica, Głogów, Nowa Sól, Szprotawa, Żagań.
Za
/
