Szpital Miłosierdzia (niem. Krankenhaus der Baherzigkeit) założony został w 1857 przez Kościół ewangelicki z inicjatywy kętrzyńskiego superintendenta Karla Augusta Thala. Szpital kierowany był przez pięcioosobowy zarząd wybierany przez radę parafialną. Zarządem szpitala kierował proboszcz. W roku 1866 przebywało tam 63 chorych , a w dwa lata później kiedy wybuchła epidemia tyfusu liczba chorych zwiększyła się do 154 osób. Chorymi opiekowały się diakonise. Po wybudowaniu nowego szpitala, szpital z ul. Asnyka został przeniesiony do nowego budynku, obecnie Szpital Powiatowy w Kętrzynie. Całość otoczona była solidnym ogrodzeniem, które zachowało się w znacznej części. Obszar ten może kojarzyć się z jednostką wojskową. Faktycznie był tu Zakład Psychiatryczny. Powstanie zakładu zapoczątkował Kościół ewangelicki. W roku 1865 powstał tu zakład dla dzieci psychicznie chorych z jednym opiekunem i jednym nauczycielem. Rozbudowująca się instytucja prowadzona była później przez Fundację Sembecka, wspieraną finansowo przez Kościół z ogłaszanych kolekt. W 1869 r wybudowano dom dla kobiet (przy obecnej ul. Pocztowej, a w latach 1881–1893 budynki: szkolny, mieszkalny dla dzieci, dla mężczyzn i szpital (od strony jeziorka). Układ i liczba budynków znajdujących się tam obecnie jest zgodna z ich lokalizacją na planie miasta z pierwszych lat XX w. W zakładzie tym było 1000 pensjonariuszy i obsługa: lekarze, pedagodzy i pielęgniarze. Na terenie obiektu funkcjonowała piekarnia. Do kompletu było też gospodarstwo rolne o powierzchni 60 ha, gdzie utrzymywano inwentarz żywy – źródło zaopatrzenia zakładowej stołówki. W ramach terapii prowadzone były zajęcia praktyczne w różnych dziedzinach rzemiosła (wyrób mebli, szczotek), gotowe produkty były sprzedawane, a uzyskana gotówka przeznaczana była na wzbogacanie budżetu zakładu. W 1940 oddano na potrzeby biura techniczno-wykonawczego Organizacji Todt. Biuro w Kętrzynie należało do jednego z 8 centralnych oddziałów Organizacji Todt rozlokowanych w różnych częściach III Rzeszy. Do jego zadań należały: prace projektowe, prowadzenie inwestycji, koordynacja prac podwykonawców i nadzór inwestycyjny. Biuro zakończyło działalność w grudniu 1944. Między 15-20 stycznia 1945 w opuszczonej części budynków po Organizacji Todt zakwaterowano dzieci i opiekunów z Domu Dziecka w Ełku. W opuszczonym budynku przy ul. Asnyka 10 w roku 1947 utworzono Zasadniczą Szkołę Zawodową, a później Zespół Szkół Zawodowych z Technikum Mechanicznym, przeniesione zostały na ul. Wojska Polskiego 12. Po Zespole Szkół Zawodowych budynek na ul Asnyka 10 zajmowany był przez Szkołę Podstawową Nr. 5 w Kętrzynie im. Macieja Kalenkiewicza "Kotwicza", przeniesioną na ul Kazimierza Wielkiego 12. Obecnie budynek nr. 10 na ul. Asnyka zajmuje Wyższa Szkoła Informatyki i Ekonomii TWP Wydział Zamiejscowy w Kętrzynie. Obecnie budynek nr 8 na ul. Asnyka zajmuje Prywatne Gimnazjum, II Prywatne Liceum Ogólnokształcące i Niepubliczna Szkoła Podstawowa Klucz w Kętrzynie. Absolwentem Zasadniczej Szkoły Zawodowej z roku 1963 był między innymi Bronisław Ignaciuk (wychowawca Turonek)[potrzebny przypis]. Absolwentem z roku 1971 Zasadniczej Szkoły Zawodowej na ul Asnyka 10 był Cyryl Klimowicz.