Kamienica nr 1 [10] - kamienicę zwaną “domem Pinkusa”. Monumentalna narożna kamienica czynszowa została zbudowana w latach 1894-1895 według projektu Dawida Landego. Trzypiętrowy gmach nakryty jest wysokim mansardowym dachem z dominującym w narożniku wysokim ocynkowanym hełmem i dekoracyjną balustradą kalenicy. Narożna wieżyczka z galerią widokową nadaje budynkowi pałacowy wygląd. Kamienica jest bogato zdobiona, z dominującym neobarokowym detalem architektonicznym. Inwestorami byli dwaj przedsiębiorcy żydowskiego pochodzenia Jakub Lande i Mendel Pinkus. Rodzina Pinkusów zajmowała eleganckie pierwsze piętro, parter był przeznaczony na biura handlowe, natomiast w pozostałej części mieszkania wynajmowali dziennikarze, literaci i rodziny fabrykantów. Swoje pracownie mieli tutaj także słynni malarze: Samuel Hirszenberg, Eustachy Pietkiewicz i Leon Pilichowski. Częstymi gośćmi byli tu ludzie teatru: Stefan Jaracz, Juliusz Osterwa i Aleksander Zelwerowicz. Po wkroczeniu do Łodzi Niemców w 1939 roku Pinkusowie zostali wyrzuceni z kamienicy, którą przeznaczono dla celów wojskowych. Następnie mieściły się w niej biura administracji niemieckiej. Po wojnie, aż do 1948 roku, budynek pozostawał w rękach spadkobierców. W latach 1945-1949 był siedzibą Sądu Apelacyjnego i Sądu Najwyższego PRL. W 1953 roku właściciele zostali wywłaszczeni, a kamienicę przejęły władze miasta lokując w niej kilka urzędów. W 1993 roku spadkobiercy odzyskali swoją własność, a urzędy zostały przeniesione do nowych siedzib. Po remoncie dokonanym przez właścicieli, kamienica odzyskała dawny blasku.

Źródło: Muzeum Miasta Łodzi