Huta Szczecin została wybudowana w Stołczynie w latach 1896-1897 przez śląskiego magnata przemysłowego, hrabiego Guido Henckel von Donnersmarck zu Neudeck. Do zakończenia II wojny światowej huta nosiła nazwę Eisenwerk Kraft. Pierwszym dyrektorem huty był pomysłodawca jej założenia - inż. Bernard Grau, który zakończył prace budowlane w lipcu 1897 roku. Pierwszy wytop surówki przeprowadzono 10 sierpnia 1897, drugi ruszył 6 marca 1898 wraz z rozruchem drugiego wielkiego pieca, a trzeci 3 sierpnia 1900 roku. W 1901 roku zatrudnienie w hucie przekroczyło 1000 osób. Systematyczny rozwój zakładu w latach 1912-1928 doprowadził do powiększenia kapitału z 18 mln marek w 1912 do 18,5 mln marek w 1928 roku. W międzyczasie ukończono budowę cementowni, która wykorzystywała szlakę z wielkich pieców do produkcji cementu portlandzko-żelaznego. W tym czasie do huty należały: młyn węglowy, fabryka smoły i amoniaku, 3 instalacje koksownicze, fabryka kamienia szlakowego, fabryka cementu, czerpiąca glinę ze stołczyńskich wzgórz cegielnia i 2 wielkie piece.
Źródło: Wikipedia
/żmija/