 |
 |
||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Właściciel majątku Gottlieb August Mönch założył w 1843 cegielnię i fabrykę drenów. Składała się ona z 4 pieców i 8 stodół oraz budynków z maszynami. W gazecie z 1860 roku informuje się o maszynie do gliny, kieracie i maszynie do drenów z napędem ręcznym. Glinkę i glinę przywożono z kopalni transportem kolejowym. Zatrudniano 55-60 pracowników. Fabryka rur i przygotowanie kamienia sztucznego działały przez cały rok, pozostała część cegielni, za wyjątkiem pieców, tylko 8 miesięcy. Fabryka dostarczała ...
Właściciel majątku Gottlieb August Mönch założył w 1843 cegielnię i fabrykę drenów. Składała się ona z 4 pieców i 8 stodół oraz budynków z maszynami. W gazecie z 1860 roku informuje się o maszynie do gliny, kieracie i maszynie do drenów z napędem ręcznym. Glinkę i glinę przywożono z kopalni transportem kolejowym. Zatrudniano 55-60 pracowników. Fabryka rur i przygotowanie kamienia sztucznego działały przez cały rok, pozostała część cegielni, za wyjątkiem pieców, tylko 8 miesięcy. Fabryka dostarczała rocznie około 1 milion cegieł i dachówek. Z początku droga do Kopaczowa przebiegała przez teren cegielni tak, że budynki znajdowały się z prawej i lewej strony drogi. Stara kopalnia gliny leżała tam, gdzie później była ulica “An der Lehne” oraz “Trummlerstraße”.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
Produkcja rur drenowych rozpoczęła się latem 1851, z początku bardzo opieszale, ponieważ proces melioracji prowadzono w Niemczech powoli. Około 1860 rozpoczęto produkcję architektonicznych kamieni ozdobnych. Celem zaprezentowania zdolności cegielni artystycznej, w roku 1863 niedaleko majątku rycerskiego Porajów zbudowano “pałacyk” (willa Lindner) z cegły klinkierowej. Wykonano również figury z terakoty. Przed portalem głównym kościoła Świętego Jana znalazła się około 1900 roku fontanna z figurą Hygiei, córki Asklepiosa, greckiego boga sztuki leczniczej. Po rozebraniu fontanny, która przeszkadzała w ruchu drogowym, figurę przeniesiono do Muzeum Miejskiego w Zittau, gdzie znajduje się do dzisiaj. Kolumna, na której stała figura wraz z wężownicą i misą, znajdują się dziś na Töpferberg przed łaźnią miejską. Bogato złocony jeleń, na budynku na rogu ulic Weberstraße –Töpferberg, ujrzał światło dzienne w Cegielni artystycznej w Porajowie. Już w roku 1866 postawiono nowy piec w Cegielni. Po śmierci Möncha, wspólnota spadkobierców przejmuje oprócz majątku rycerskiego również cegielnię i stawiają nowe piece w 1875 oraz 1882. Mistrz budowlany Emil Sigismund Trummler kupuje cegielnię i majątek rycerski w 1890. Po jego śmierci obie własności zostają przymusowo zlicytowane. Nowym właścicielem cegielni jest architekt i inżynier cegielni Ernst Hotop. Również on zleca postawienie nowego pieca w 1899. Jest on właścicielem cegielni do ok. 1891 roku. Od 1904 do 1914 właścicielem jest Ludwig Behr . Nie jest do końca jasne kto był właścicielem cegielni w czasie I wojny. Przy kupnie majątku rycerskiego przez Miasto Zittau od Radcy prawnego dr Puscha w roku 1918, należała do tego również cegielnia. Po kryzysie inflacyjnym cegielnia przeszła na wlasność miasta Zittau, które dzierżawiło ją przedsiębiorcom. Ostatecznie cegielnia nie przetrwała kryzysu gospodarczego przełomu lat 20/30 i 10 października 1933 została wykreślona z rejestru handlowego. W 1931 miasto Zittau wyraziło zgodę na wniosek dotyczący kopania węgla brunatnego w kopalni glinki. Tymczasowo wykorzystywano do 25 ludzi. Ze strony inspektora cegielni, napłynęło w tych latach wiele skarg na dzieci z Porajowa, które tereny cegielni, a w szczególności kopalnię glinki wykorzystywały jako plac zabaw, a przy tym robiły szkody. W niektórych przypadkach, postawiono wniosek o ukaranie z uzasadnieniem: obszar cegielni jest łatwo dostępny i powszechnie wykorzystywany jest przez dzieci jako plac zabaw. Chociaż cegielnia nie była eksploatowana, w Radzie Miasta postanowiono wydzierżawić ją od 1 stycznia 1935 panu Karlowi Wehnertowi w Bärwalde (Turyngia). Ta umowa dzierżawy nie doszła widocznie do skutku, ponieważ już w grudniu 1936 ogłoszono rozbiórkę szopy do suszenia cegieł, a w kopalni gliny przeprowadzono w 1937 prace związane z plantowaniem i zalesianiem. W cegielni, w roku 1938 prowadzono dalsze prace wyburzeniowe. Od 1936 w jednej hali cegielni znajdował się warsztat pilotów szybowcowych z Zittau. Źródła: Album Przemysłu Saksońskiego (około 1860), Archiwum miejskie Zittau V-IV-4 nr 75/18 dział 13, Historia Gross-Poritsch koło Zittau, artykuły prasowe z epoki (skomponował moose) |
|||||||||||||||||||||||||||||||
/
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|