Kościół został wzniesiony w 1903 roku według projektu architekta Jana Sasa-Zubrzyckiego. 23 sierpnia 1904 biskup tarnowski Leon Wałęga dokonał jego konsekracji[1].
Jest to kościół neogotycki, zawierający również elementy neoromańskie, zbudowany z kamienia i cegły. Dach kościoła jest pokryty miedzią. W ogrodzie kościoła znajdują się 4 kapliczki z figurami ewangelistów, zaś we wschodniej części mieści się ołtarz polowy. W świątyni znajdują się witraże (trzy z 1905 r., pozostałe z 2007 r., wykonane w Pracowni Witraży Krzysztofa Paczka i Andrzeja Cwilewicza według projektu Jacka Niedojadły). W prezbiterium znajduje się ołtarz główny z łaskami słynącym obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem. Jest tu również ołtarz Trójcy Przenajświętszej z 1870 roku oraz ołtarz znajdujący się w nawie północnej – Najświętszego Serca Pana Jezusa, pochodzący z 1904 roku. Innymi zabytkami, znajdującymi się w świątyni jest chrzcielnica z XIX wieku, ambona i dwa konfesjonały z 1904 roku, zaś na chórze znajdują się organy 9-głosowe firmy Rieger-Jaegerndorf z 1905 roku.
15 sierpnia 2004 kościół został podniesiony do rangi sanktuarium.
Za Wikipedią