Kamienica zaprojektowana oraz zbudowana w latach 1774-1777 według projektu Efraima Schroegera dla lekarza króla Stanisława Augusta, Józefa Skalskiego. Do momentu wybuchu II Wojny Światowej działała tam apteka. W czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku kamienica została zniszczona. Ocalała jedynie fasada. Kamienicę odbudowano w latach 1948-1949 według projektu Mieczysława Kuźmy. W 1999 r. w budynku zostało zaadaptowane poddasze skryte w mansardowym dachu, co spowodowało pojawienie się w zadaszeniu facjatki (za
.