Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
 
Dolina Rospudy
3
 
 
 
 
  ID: 8606277

Puszcza Augustowska

lt. Augustavo giria, biał. Аўгустоўская пушча



 
Puszcza Augustowska – duży kompleks leśny położony w województwie podlaskim oraz na Litwie i Białorusi. Powierzchnia całej puszczy wynosi ok. 160 tys. ha, z czego w granicach Polski znajduje się ponad 114 tys. ha. Na jej terenie znajduje się Wigierski Park Narodowy.
Zajmuje obszar od linii Lipsk – Sztabin – Białobrzegi po Raczki – Suwałki – jezioro Pierty – Maćkowa Ruda – Pogorzelec – Giby – Berżniki – granica z Litwą i dalej z Białorusią po Lipsk.
Na wschodzie Puszcza Augustowska łączy się z ...
Puszcza Augustowska – duży kompleks leśny położony w województwie podlaskim oraz na Litwie i Białorusi. Powierzchnia całej puszczy wynosi ok. 160 tys. ha, z czego w granicach Polski znajduje się ponad 114 tys. ha. Na jej terenie znajduje się Wigierski Park Narodowy.
Zajmuje obszar od linii Lipsk – Sztabin – Białobrzegi po Raczki – Suwałki – jezioro Pierty – Maćkowa Ruda – Pogorzelec – Giby – Berżniki – granica z Litwą i dalej z Białorusią po Lipsk.
Na wschodzie Puszcza Augustowska łączy się z lasami na terenie Litwy (Puszcza Kopciowska, Puszcza Dajnawska) i Białorusi (Puszcza Grodzieńska), tworząc z nimi obszar leśny o powierzchni 250–310 tys. ha.
Pod względem administracyjnym puszcza leży w północno-wschodniej części Polski w województwie podlaskim w powiatach augustowskim, sejneńskim i suwalskim.
Zgodnie z kryteriami regionalizacji fizycznogeograficznej Puszcza Augustowska jest położona na Pojezierzu Litewskim, głównie w mezoregionie Równina Augustowska oraz częściowo w mezoregionach Pojezierze Zachodniosuwalskie i Pojezierze Wschodniosuwalskie. Od zachodu puszczę otaczają pagórkowate tereny Pojezierza Ełckiego, od południa zamykają ją bagna Kotliny Biebrzańskiej, zaś od wschodu dolina rzeki Marycha.
[Według regionalizacji przyrodniczo-leśnej z 2010 większość obszaru puszczy leży w Mezoregionie Puszczy Augustowskiej (II.11), północno-zachodni fragment w Mezoregionie Wigier i Rospudy (II.10), zaś południowy fragment w Mezoregionie Górnej Biebrzy (II.12), wchodzących w skład Krainy Mazursko-Podlaskiej (II). W regionalizacji geobotanicznej (Matuszkiewicz, 2008) Puszcza Augustowska znajduje się w Krainie Augustowsko-Suwalskiej (F.2) w okręgach: Pojezierza Suwalskiego (F.2.1) i Puszczy Augustowskiej (F.2.2). W kwestii podziału klimatycznego Polski istnieje wiele propozycji. Puszcza Augustowska w podziale Alojzego Wosia (1993) leży w regionie XII – Mazursko-Podlaskim.]
Teren puszczy podzielony jest między sześć nadleśnictw, podlegających pod Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych w Białymstoku oraz Wigierski Park Narodowy.
Rzeźba terenu, gleby i stosunki wodne na terenie Puszczy Augustowskiej ukształtował lądolód skandynawski głównie podczas ostatniego zlodowacenia (80–12 tys. lat temu).
Północno-zachodnia część puszczy, głównie wokół jeziora Wigry, zajmuje teren dobrze urzeźbiony, pagórkowaty lub falisty. Różnice wysokości na przestrzeni kilkudziesięciu metrów wynoszą zwykle 10–20 metrów, niekiedy przekraczają jednak 30 metrów. Tafla jeziora Wigry leży na wysokości 131,9 m n.p.m., większość lasów tej części puszczy leży na wysokości 140–160 m n.p.m., zaś najwyższe punkty znajdują się w okolicach Cimochowizny(182,8 m n.p.m.).
Największa część puszczy zajmuje sandrową Równinę Augustowską, która obniża się stopniowo od 170 m n.p.m. w okolicy Suwałk do 102 m n.p.m. na brzegu jeziora Szlamy[3]. Większość tej części puszczy leży na wysokości 120–140 m n.p.m.
Południowa część puszczy znajduje się częściowo w Kotlinie Biebrzy, gdzie występują pozostałości moren wcześniejszych faz zlodowacenia, sięgające 150 m n.p.m., zaś najniższe wzniesienia, mające około 110 m n.p.m., znajdują się przy brzegach Wołkuszanki i Netty. W tej części puszczy przeważają wysokości 120–130 m n.p.m.
Puszczę przecina dział wodny Wisły (ok. 40% obszaru puszczy; rzeki: Rospuda i Blizna) oraz Niemna (ok. 60% obszaru puszczy; Czarna Hańcza z dopływami: Marychą i Wołkuszanką).
Na terenie puszczy znajdują się liczne jeziora: Wigry, Sajno, Białe Augustowskie, Necko, Studzieniczne, Serwy, Blizno, Pomorze i inne.
Ze względu na surowy klimat w puszczy zachowały się gatunki roślin będące reliktami północnymi: brzoza niska, cis, borówka bagienna, zimoziół północny i rosiczki.
W Puszczy Augustowskiej występują rzadkie i zagrożone wyginięciem gatunku wpisane do Polskiej czerwonej księgi roślin: podejźrzon wirginijski, turzyca delikatna, turzyca kulista, kukuczka kapturkowata, aldrowanda pęcherzykowata.
85% obszaru puszczy pokrywają bory z dużą przewagą sosny (ponad 70%, z cenną odmianą sosna augustowska) i mniejszym udziałem świerka (17%). Wiele jest drzewostanów starych, liczących ponad 120 lat. Nie są rzadkością drzewa o wysokości 30–40 m. Na niektórych obszarach rosną dobrze zachowane bory wilgotne i bagienne, wiele jest torfowisk. Występują też olsy (8,5% powierzchni, głównie w południowej części), a miejscami także grądy.

Za
Pokaż więcej Pokaż mniej