 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Gola wzmiankowana była w przekazach pisanych już na początku XIV w. W 1 połowie XIV w. należała do komesa Mikołaja, właściciela Gostynia, w późniejszych czasach do rodziny Golakich, którzy pozostawali tutaj do XVI w. W następnych wiekach przekazy odnotowują Zadorskich, Olszewskich i Ulatowskich, od których około połowy XVIII w. posiadłość przeszła w ręce Radolińskich herbu Leszczyc. Zapewne w latach 80. XVIII w. Jan Radoliński, podkomorzy wschowski, podjął w swym majątku budowę nowej okazałej barokowej ...
Gola wzmiankowana była w przekazach pisanych już na początku XIV w. W 1 połowie XIV w. należała do komesa Mikołaja, właściciela Gostynia, w późniejszych czasach do rodziny Golakich, którzy pozostawali tutaj do XVI w. W następnych wiekach przekazy odnotowują Zadorskich, Olszewskich i Ulatowskich, od których około połowy XVIII w. posiadłość przeszła w ręce Radolińskich herbu Leszczyc. Zapewne w latach 80. XVIII w. Jan Radoliński, podkomorzy wschowski, podjął w swym majątku budowę nowej okazałej barokowej rezydencji, ukończonej jednak dopiero przez następnych właścicieli na początku XIX w.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W 1801 r. Ignacy Radoliński sprzedał posiadłość w Goli staroście kościańskiemu Andrzejowi Potworowskiemu herbu Dębno. Ten dokończył prace budowlane przy nowo wznoszonej rezydencji, nadając jej już pewne cechy stylowe nowej epoki klasycyzmu. W posiadaniu Potworowskich posiadłość pozostawała do 1939 r. Barokowo-klasycystyczny pałac w Goli stoi na północno-wschodnim skraju malowniczego krajobrazowego założenia parkowego, przy brzegu stawu, do którego skierowany jest elewacją frontową, zwróconą ku południowemu wschodowi. Długotrwała budowa rezydencji oraz fakt, że ukończono ją już w wieku XIX (w 1827 r.) sprawiły, że na barokową architekturę nałożona została klasycyzująca już dekoracja. Pozostawiono jednak zasadniczą kompozycję i artykulację elewacji. Pałac jest murowaną, otynkowaną budowlą założoną na rzucie prostokąta, o zwartej, podpiwniczonej, dwukondygnacyjnej bryle zwieńczonej wysokim czterospadowym dachem pokrytym dachówką. Elewacje, ozdobione boniowaniem, zaakcentowane zostały przy narożach szerokimi pilastrami, przeprute prostokątnymi otworami okiennymi o regularnym osiowym układzie, ujętymi w architektoniczne obramienia. Główny akcent kompozycyjny skupiony został na pięcioosiowej środkowej części elewacji frontowej ozdobionej pilastrami wielkiego porządku o kompozytowych kapitelach, zwieńczonej uproszczonym barokowym szczytem, w którym umieszczono herb Dębna Potworowskich. Nad oknami piętra wprowadzono dekoracyjne prostokątne płyciny, ozdobione motywem girlandów z kwiatów i owoców. Za 
|
|||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|