Figura Matki Boskiej Passawskiej stoi przy Krakowskim Przedmieściu, niedaleko Domu Polonii. Postawiono ją w 1683 roku za sprawą rzeźbiarza królewskiego Józefa Szymona Bellottiego, jako wotum za ocalenie od zarazy, która panowała w latach 1677-79. Rzeźbiarz podarował ją królowi Janowi III Sobieskiemu w hołdzie za zwycięstwo pod Wiedniem w roku 1683. Jest drugim – po Kolumnie Zygmunta z 1644 – najstarszym pomnikiem Warszawy.
Figura stoi na cokole z piaskowca. Na czterech stronach cokołu wykuto inskrypcje w języku łacińskim lub włoskim. Figura została ukoronowana w latach 30. XIX wieku. W 1852 dokonano restauracji na koszt generała Aleksandra Haukego "z wdzięczności za ocalenie R.P. 1852, kiedy ciężka grasowała cholera", o czym głosił napis na postumencie. Dawne korony z cynkowej blachy, pomalowane na niebiesko, zostały sumptem Haukego zastąpione żelaznymi złoconymi w ogniu. Figura znajdowała się dawniej w bardziej południowej części Krakowskiego Przedmieścia (w stronę obecnego skweru Mickiewicza), w roku 1866 została przeniesiona na obecne miejsce.
Po obu stronach figury w roku 1880 ustawiono ozdobne latarnie. W roku 1905 cokół figury podniesiono, ustawiając go na kamiennej podbudowie o cechach architektury secesji. Dodano też ogrodzenie z kutego żelaza na kamiennych słupkach.
Warszawska figura szczęśliwie przetrwała powstanie warszawskie. Została odnowiona w roku 2001 staraniem Franza Batthyany’ego i prowadzonej przez niego firmy, o czym świadczy tablica u stóp pomnika.