Do pierwszych konkretnych działań wokół budowy lotniska w Aleksandrowicach koło Bielska przystąpiono w 1933 roku. W lutym 1934 roku projekt lotniska w Bielsku został zatwierdzony przez Departament Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych, a teren przyszłego lotniska tymczasowo wciągnięto do rejestru lotnisk, aż do czasu wydania zgody na jego użytkowanie i otwarcie dla ruchu lotniczego. Początkowo planowano, że lotnisko będzie miało charakter portu lotniczego obsługującego komunikację lotniczą. Jednocześnie miało być wykorzystywane do szkolenia w ramach Lotniczego Przysposobienia Wojskowego. 3 sierpnia 1934 roku mjr inż. Kazimierz Ziembiński oraz sekretarz Śląskiego OW LOPP Tadeusz Stopczyński przeprowadzili na miejscu odbiór prac polowych przeprowadzonych na 18 hektarach płyty lotniska. Niezwłocznie po zatwierdzeniu, wykonanego przez inż. Schayera – architekta Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach projektu budowy portu lotniczego oraz hangarów, rozpisano przetarg na jego realizację. Drogę dojazdową na lotnisko, biegnącą od strony szosy Cieszyn–Bielsko, wykonał Wydział Dróg Powiatowych w Bielsku.
1 września 1939 roku klucz samolotów PZL P.11c stacjonujących w Aleksandrowicach (122 eskadra myśliwska) zestrzelił 3 samoloty niemieckie[4]. Jednym z zwycięskich pilotów był podporucznik, późniejszy pułkownik pil. Wacław Król.
W czasie okupacji lotnisko w Aleksandrowicach, podobnie jak szkoła szybowcowa w Goleszowie, było wykorzystywane przez Niemców do szkolenia szybowcowego.
Z lotniska tego startowały do badań w locie szybowce skonstruowane i wykonane przez ówczesny Szybowcowy Zakład Doświadczalny (SZD).
Co roku w lecie odbywa się Międzynarodowy Piknik Lotniczy, którego atrakcją są dwudniowe pokazy lotnicze.