Kościół Św. Idziego (pl. Katedralny), położony na północ od katedry. Został zbudowany w 1. poł. XIII w. w stylu późnoromańskim i należy do najstarszych ceglanych budowli Wrocławia. Prezbiterium jest kwadratowe, zamknięte od wschodu trójboczną absydą. Nakrywa je sklepienie krzyżowe z żebrami wspartymi na przyściennych narożnych służkach o rzeźbionych głowicach. Nad prostokątną nawą obecnie rozpościera się sklepienie kolebkowe. Od południa kamienny uskokowy portal romański o półkolistym tympanonie. Cały kościół od zewnątrz obiega ceglany fryz arkadowy. Prowadzone ostatnio badania odsłoniły fragmenty budowli wcześniejszej (XII w.) i fragmenty odmiennego nieco układu wnętrza nawy, posiadającej pierwotnie jeden filar wspierający sklepienie.