Halę peronową w Legnicy stanowi stalowa konstrukcja z główną nawą przekrytą trójprzegubowymi "łukami Tudora" (dźwigary blachownicowe) o rozpiętości ok. 46 m. Całkowita szerokość hali z bocznymi, niższymi wiatami to 58 metrów, wysokość w najwyższym punkcie 20 m, długość hali 152 m, powierzchnia zadaszona 8.800 m kw. Hala jest daleką kopią rozwiązania z dworca Hamburg Hauptbahnhof - jest obecnie jedną z trzech hal peronowych na terenie Polski (pozostałe dworce to Wrocław Główny i Bytom). Hala peronowa została wybudowana według standardów, które pozwalały na montaż sieci trakcyjnej, która to jednak dotarła do Legnicy dopiero w pół wieku później niż ją zbudowano. Do budowy hali zużyto: 144 tony stali nakrzemianej (o wysokiej twardości), 421 ton stali zlewnej nawęglanej (żelaza) oraz 3 tony staliwa. W hali znajdują się 4 perony i 7 krawędzi peronowych. (wasiukibic i moose - różne źródła)