Wiadukt został zbudowany w 1846 roku, według projektu Feliksa Pancera. Była to konstrukcja o siedmiu łukowych sklepieniach, wykonanych z cegły, wspartych na sześciu filarach i dwóch przyczółkach. Początkowo ulica Nowy Zjazd umożliwiała zjazd z placu Zamkowego do ulicy Dobrej. Nowy Zjazd miał kształt litery „J”, dochodząc do Wisły, a później ostro i stromo zawracając w kierunku ulicy Dobrej. Wiadukt służył jako dojazd do mostu pontonowego u wylotu ul. Bednarskiej. Po wybudowaniu w 1864 roku mostu Aleksandryjskiego (potocznie zwanego mostem Kierbedzia), pierwszego warszawskiego stalowego mostu na Wiśle, Nowy Zjazd biegnący po wiadukcie Pancera stał się główną arterią prowadzącą z lewobrzeżnej Warszawy na Pragę. Po wybudowaniu mostu na wiadukcie ułożono tory tramwajowe. Początkowo była to linia tramwaju konnego należącego do kolei, który został zbudowany w celu połączenia linii szerokotorowych Pragi z linią normalnotorową Warszawsko-Wiedeńską. Później zastąpiły je tramwaje elektryczne. Wiadukt został wysadzony po powstaniu warszawskim. Wycofujące się wojska niemieckie wysadzając przedostatni filar spowodowały zawalenie dwóch sąsiadujących przęseł. Został rozebrany w trakcie budowy trasy W-Z w związku z koniecznością podniesienia o 1,5 m jezdni mostu Śląsko-Dąbrowskiego (zastąpił on most Kierbedzia). Jedynym ocalałym elementem wiaduktu jest tablica upamiętniająca fakt jego budowy, znajdująca się kiedyś przy Bramie Grodzkiej Zamku Królewskiego, obok fragmentów dwóch pierwszych trzonów Kolumny Zygmunta. Znajduje się na niej napis w językach rosyjskim i polskim.
Źródło: Wikipedia
/Petroniusz/