Kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny – kościół znajdujący się przy al. „Solidarności” 80 (dawniej ul. Leszno 32) w dzielnicy Śródmieście w Warszawie. Kościół zbudowany w latach 1682–1732 jako kościół przylegający do klasztoru karmelitów trzewiczkowych. Prowincjał polsko-litewski zakonu karmelitów trzewiczkowych ks. Marcin Charzewicz, za pośrednictwem ks. dr teologii Marcina Behma rejenta generalnego prowincji, nabył od ppłk Jana Weretyckiego i jego żony posiadłość w miasteczku Leszno pod Warszawą za kwotę 2000 ówczesnych złotych. Biskup poznański Stefan Wierzbowski 2 września 1682 w liście do prowincjała zakonu zezwolił karmelitom podnieść krzyż i odprawiać nabożeństwa, co było równoznaczne z pozwoleniem na budowę kościoła i klasztoru. Zgodę na budowę wyrazili również bracia Leszczyńscy, właściciele Leszna, Bogusław – opat czerwiński i proboszcz płocki oraz Rafał – ojciec późniejszego króla Stanisława Leszczyńskiego. Pierwsze nabożeństwo odbyło się 8 września 1682 w kaplicy urządzonej w nabytej posiadłości, „przed cudownym obrazem w srebrnych ramach, nieznanego autora a przedstawiającym Matkę Boską”. Obraz ten został potem umieszczony w ołtarzu głównym kościoła. Kościół został poświęcony 27 kwietnia 1732 przez legata papieskiego w Polsce Camillo Paolucciego. Cztery ołtarze boczne poświęcono świętym: Józefowi, Wojciechowi, Eliaszowi i Magdalenie de’ Pazzi. Obrazy do tych ołtarzy namalował Szymon Czechowicz.
W czasie wojny północnej klasztor został zajęty przez Szwedów, skąd 28 lipca 1704 wyruszyło ich poselstwo do przybywającego w tym czasie do Warszawy nowo wybranego króla Stanisława Leszczyńskiego. Odrestaurowany w 1853; wtedy też dobudowano kaplicę i zegar na wieży. Koszt odnowy wyniósł przeszło 22 000 złp. (rubli srebrnych 3 315 kop. 20), z czego rząd przeznaczył na ten cel 500 rubli srebrnych. W czasie II wojny światowej był jednym z dwóch czynnych kościołów w granicach getta (drugim był Kościół Wszystkich Świętych). Po zniszczeniach wojennych odbudowany w latach 1951–1956. Zabudowania klasztorne nie zostały odbudowane, pozostał tylko piętrowy aneks. W kościele wisi kopia obrazu Matki Boskiej Białynickiej z Białynicz, której oryginał znajdował się na zamku w Lachowiczach podczas trzymiesięcznej obrony przed wojskami moskiewskimi w 1660, porównywanej do obrony Jasnej Góry w 1655[3]. Warszawski obraz znany od 1641 roku, zaginął w powstaniu warszawskim, obecny wizerunek jest jego kopią. W związku z budową trasy W-Z i poszerzaniem ulicy Leszno (w tym czasie al. gen. K. Świerczewskiego), w nocy z 30 listopada na 1 grudnia 1962 kościół został przesunięty o 21 metrów na północ. Było to pierwsze w Europie i trzecie na świecie przesunięcie obiektu sakralnego. Miejsce dawnej lokalizacji kościoła jest zaznaczone na chodniku i jezdni al. „Solidarności” granitową kostką. W 1968 zbudowano 25-głosowe organy. W latach 1984–1985 przy kościele wzniesiono plebanię. W 2009 przeszedł częściowy remont elewacji. Przy okazji remontu odtworzono barokową kolorystykę frontu kościoła, który jest obecnie purpurowy.
Źródło opisu: Wikipedia
/Petroniusz/