Waloński Kamień to kilka różnej wielkości skałek granitowych o wysokości ponad 2 m, położonych u podnóża północnych stoków wzniesienia Płonik. Na południowej ścianie jednej ze skał dwa połączone kociołki wietrzeniowe, które po przewróceniu się bloku skalnego znalazły się na jego boku. Kształtem i wielkością przypominają one sylwetkę człowieka. Na połączeniu kociołków nieregularne zagłębienia, w których dopatrywano się rytu dłoni (prawdopodobnie jest to jednak efekt działania sił przyrody). Obok kociołków wykuty jest znak krzyża łacińskiego. Ponieważ skała występowała w XV-wiecznych Księgach Walońskich jako ważny punkt orientacyjny, stąd ryty na skale przypisuje się tym dawnym poszukiwaczom złota i kamieni szlachetnych.