Szprotawski ratusz do XIV wieku również był budowlą drewnianą. Podczas przebudowy powstał niewielki kamienno - ceglany obiekt z małą wieżą. Tak powstała najstarsza zachowana
do dzisiaj wschodnia część budynku, po której pozostały dolne partie wschodniej wieży, z wąskimi korytarzami i grubymi ścianami.
Ratusz jako siedziba władz miejskich i najważniejszy cywilny obiekt w mieście posiadał połączenie z siecią podziemnych korytarzy,
z bramami miejskimi, arsenałami i magazynami uzbrojenia, kościołami oraz z niektórymi kamienicami. Korytarze zachowały się do dzisiaj, po licznych pracach budowlanych pozostała ich
niewielka część i na pewno są w fatalnym stanie.
Charakterystyczne dla architektury tego okresu są także małe okienka w pomieszczeniach wschodniej wieży. Obecnie tynk ścienny zasłania pierwotny wygląd. Sala rycerska położona tuż
obok wieży wschodniej również stanowi pamiątkę z XIV wieku. W jej środku zachowały się gotyckie łuki na suficie. Była to kiedyś najbardziej reprezentacyjna sala, w której odbywały się oficjalne uroczystości. Od niedawna mieszczą się tam zbroje oraz inne obiekty nadające jej niepowtarzalny i starodawny wygląd. Pierwsza poważna przebudowa obiektu nastąpiła w latach 1583 – 1586. Wieża została powiększona (na gotyckiej czworokątnej bryle nadbudowano sześciokątny fragment). Wtedy także zmieniono
hełm przykrywający wieżę. Pomieszczenia przywieżowe także zmieniły wygląd zewnętrzny, na renesansowy. Kolejne lata nie przynosiły zasadniczych zmian w wyglądzie. Następna przebudowa nastąpiła w latach 1604 – 1625. Nadała ona ratuszowi barokowy wygląd. Po zachodniej stronie dobudowano wieżę zegarową,
bardziej zdobioną. Jest ona nieco mniejsza od starszej położonej po wschodniej stronie. Z wieży tej w południe oraz o godzinie 21 można usłyszeć hejnał. Kolejne przebudowy ratusza nastąpiły w latach 1730 – 1732 oraz 1819 – 1862 w stylu neoklasycystycznym wraz z rozbudową obiektu w kierunku północnym. Po ostatniej przebudowie przybrał on wygląd, który możemy podziwiać do dziś. Wojny światowe nie spowodowały zniszczeń budynku. Po 1945 roku stał się on siedzibą władz
miejskich i taką funkcje pełni do dziś (żródło:
.