Wysoki i dobrze zachowany niegdyś kopiec uważano za pochówek kurhanowy z pierwszych wieków n.e., po badaniach archeologicznych za resztki spalonej drewnianej plebanii, dopiero po bliższej analizie materiału za relikt obronnego dworu szlacheckiego.
Duży i wysoki w latach 60. kopiec został zbadany przez Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne w Łodzi, po których uznano ten obiekt za relikt po spalonej drewnianej plebanii, był według wszelkiego prawdopodobieństwa pozostałością po obronnym dworze szlacheckim z XVI–XVII w. związanym z rodziną Starzechowskich.
Kopiec, który został już całkowicie rozwieziony, znajdował się w pobliżu zabytkowego, drewnianego kościółka.