Pierwszy kościół wybudowany został w tym miejscu w 1420 r. Został ufundowany przez Jakuba Głowieńskiego późniejszego kasztelana rawskiego (1449 r.). Drewniany kościół spłonął jednak 8 sierpnia 1728 r. W roku 1740 został on odbudowany, a 28 listopada 1914 r. został w znacznej części zniszczony w wyniku ostrzału artyleryjskiego. Zachowały się jedynie mury prezbiterium i figura Matki Bożej z Dzieciątkiem oraz lichtarze.
Kościół murowany odbudowano z inicjatywy ks. Franciszka Gwoździckiego w latach 1923-1930 ze składek parafian. Wykonanie projektu zlecono łódzkiemu architektowi Wiesławowi Lisowskiemu. Świątynia została zbudowana na planie krzyża greckiego. Jej ramiona zakończone prostokątnie mieszczą w sobie prezbiterium, dwie kaplice oraz pomieszczenie pomocnicze. Kruchta w kształcie kwadratu uzupełniona została o dwie nisze – absydy. Prowadzi do niej prostokątny przedsionek ze schodami w fasadzie, która tworzy monumentalny portyk wsparty na dwóch filarach o przekroju kwadratu. Fasada uzupełniona została o wąskie okna. Całość ośmiobocznej nawy została zwieńczona płaską kopułą zakończoną krzyżem. Kościół został poświęcony 7 grudnia 1930 r. przez ówczesnego arcybiskupa Wincentego Tymienieckiego. Najstarsze zachowane do dziś polichromie wykonane przez Feliksa Paszkowskiego pochodzą z lat 1939-44., źródło: