XIV i XV - wieczne mury obronne wraz z bramą wjazdową. Do dziś zachowane relikty to jedynie fragmenty murów obronnych, bramy wjazdowej i baszty. Mimo to stanowią unikalne dziedzictwo kulturowe w skali regionu i kraju. Mury miały kształt nieregularnego pięciokąta (około 700 metrów długości oraz 1,5 metra grubości). Niegdyś zaopatrzone w krenelaże i blanki strzelnicze, galerię dla straży, strzelnice kluczowe, skutecznie broniły Miasta. Dopiero artyleria z okresu „potopu szwedzkiego” skutecznie zniszczyła budowlę. Nie naprawiana po przenosinach Miasta w dolinę, stała się swoistym zasobnikiem kamienia budowlanego. Pozostałości fortyfikacji zostały zabezpieczone w 1901 roku przez Towarzystwo Galicyjskie, w latach 70-tych XX wieku ratowano mury przed zawaleniem, a w roku 2010 wykonano prace konserwatorskie.

Kolejne efekty prac rekonstrukcyjnych i konserwatorskich prowadzone w 2012 i 2013 roku przy murach obronnych Starego Miasta są już widoczne. Odtworzony został odcinek między zachowanym i zabezpieczonym w ubiegłych latach fragmentem muru kurtynowego a główną basztą węzła bramnego. Sama baszta, która jak się okazało po przeprowadzeniu badań archeologicznych i studiów historyczno-architektonicznych, miała rzut prostokątny, została już częściowo odbudowana, co wyraźnie pokazuje, jaką była potężną budowlą obronną. W jej wnętrzu znajdowali schronienie obrońcy miasta, składowano w niej broń, zapas żywności i wodę.