Kościół pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny zbudowano w latach 1760–1781. Autor projektu świątyni jest nieznany. Przypuszcza się, że był to jeden z architektów włoskich. Kościół jest jedną z charakterystycznych budowli rokokowych. Na początku był bogato zdobiony, jednak obecnie wystrój jest skromny. Przyczyniły się do tego grabieże i zniszczenia podczas rozbiorów i wojen.
We wnętrzu świątyni można podziwiać zrekonstruowany, barokowy ołtarz, dawniej otoczony czterema mniejszymi ołtarzami poświęconymi świętym Barnabie, Brunonowi Bonifacemu z Kwerfurtu, Romualdowi i Pięciu Braciom Męczennikom. Po prawej stronie od ołtarza, nad wejściem do kaplicy Świętego Krzyża znajduje się obraz Pięciu Braci Męczenników. W przedłużeniu dwóch naw bocznych od poziomu ziemi piętrzą się wieże. Pod nawami znajdują się krypty, z których jedna udostępniona jest zwiedzającym. Od północy do prezbiterium przylega kaplica Świętego Krzyża zwana kapitularzem, od południowej znajduje się zakrystia. W kapitularzu na sklepieniu są obrazy Sądu Ostatecznego, a niżej – historia znalezienia Świętego Krzyża oraz obrazy z życia świętego Humberta. Ze względu na malowidła kapitularz zwany jest przez wiernych Piekiełkiem. Polichromie autorstwa włoskiego malarza Joannesa Petriego zostały odnowione w 1983 roku. Przedmiotami mogącymi potwierdzić wiekowość kościoła są dębowe stalle z 1755 roku oraz jesionowe szafy z 1760.